1979-1985: BeginjarenEdit
In 1979, op 15-jarige leeftijd, vormde McKagan de punkband the Vains, waarin hij bas speelde; ze brachten in 1980 de single “School Jerks” uit. In die tijd speelde hij ook gitaar in de punkband the Living, die shows opende voor Hüsker Dü en D.O.A., die een toegewijde aanhang ontwikkelden.
In 1980 trad McKagan toe tot de pop-punk band the Fastbacks als hun drummer. Hij verscheen op hun debuutsingle “It’s Your Birthday” uit 1981, die werd uitgegeven op het label No Threes Records van gitarist Kurt Bloch, en op het nummer “Someone Else’s Room”, dat werd opgenomen op het compilatiealbum Seattle Syndrome Volume One, dat ook in 1981 uitkwam.
In 1982 werd McKagan de drummer van de hardcore punkband The Fartz, met wie hij verschillende demo’s opnam, waarvan er vijf werden opgenomen op hun album You, We See You Crawling uit 1990. Na enkele bezettingswisselingen evolueerde The Fartz in de post-punk band 10 Minute Warning, waarvoor McKagan gitaar speelde.
In 1983 verhuisde McKagan met een van zijn broers naar Los Angeles, Californië, waar hij werk vond als aperitiefserveerder in een Black Angus restaurant in Northridge. Toen hij op een advertentie voor een basgitarist in een plaatselijke krant reageerde, ontmoette hij gitarist Slash en drummer Steven Adler, met wie hij de kortstondige band Road Crew vormde. Ze deden auditie bij een aantal zangers, waaronder een voormalige Black Flag zanger Ron Reyes, en werkten aan materiaal dat de hoofdriff bevatte van wat later het Guns N’ Roses nummer “Rocket Queen” zou worden. Slash heeft de groep uiteindelijk ontbonden omdat ze geen zanger konden vinden, en omdat Adler niet zo werklustig was als hijzelf en McKagan.
1985-1997: Guns N’ Roses, Believe in Me en Neurotic OutsidersEdit
In maart 1985 verving McKagan bassist Ole Beich in Guns N’ Roses, dat nieuw was opgericht door zanger Axl Rose, ritmegitarist Izzy Stradlin van Hollywood Rose, leadgitarist Tracii Guns en drummer Rob Gardner van L.A. Guns. McKagan’s Road Crew bandgenoten Slash en Steven Adler voegden zich twee maanden later bij de band, nadat Guns en Gardner respectievelijk waren opgestapt. Na twee dagen van repeteren, speelde de line-up zijn debuut optreden in The Troubadour op 6 juni. In 1987 bracht Guns N’ Roses zijn debuutalbum, Appetite for Destruction, uit, waarvan tot op heden wereldwijd meer dan 28 miljoen exemplaren zijn verkocht, waarvan 18 miljoen in de Verenigde Staten, waarmee het het best verkochte debuutalbum aller tijden is in de V.S. Het jaar daarop bracht de band G N’ R Lies uit, waarvan alleen al in de V.S. meer dan vijf miljoen exemplaren werden verkocht. Alleen al in de V.S. werden er meer dan vijf miljoen exemplaren van verkocht, ondanks dat het slechts acht nummers bevatte, waarvan er vier waren opgenomen op de eerder uitgebrachte EP Live ?*@ Like a Suicide.
In 1990 werd Steven Adler uit de band ontslagen vanwege zijn heroïneverslaving; hij werd vervangen door Matt Sorum van The Cult.
In mei 1991 begon Guns N’ Roses aan de twee-en-een-half jaar durende Use Your Illusion Tour. De daaropvolgende september, bracht de band de langverwachte albums Use Your Illusion I en Use Your Illusion II uit, die debuteerden op nummer 2 en nummer 1 respectievelijk in de Amerikaanse hitlijsten, een prestatie die door geen enkele andere groep werd bereikt. In november 1991 verliet Izzy Stradlin abrupt de band; hij werd vervangen door Gilby Clarke van Kill For Thrills. In 1993 bracht de band “The Spaghetti Incident?” uit, een cover album van voornamelijk punk songs, dat minder succesvol bleek dan zijn voorgangers. McKagan nam de lead vocalen voor zijn rekening op vier nummers, waaronder live favoriet “Attitude”, oorspronkelijk van de Misfits. Datzelfde jaar bracht McKagan zijn debuut soloalbum uit, Believe in Me, waarop hij de leadzang voor zijn rekening nam en vrijwel elk instrument bespeelde. Op 4 april 1993, tijdens een tournee met Guns N’ Roses. Mckagan werd in het hoofd geraakt met een bierflesje met urine erin van een fan. Hij werd enkele minuten later naar het ziekenhuis gestuurd. Axl Rose zei het volgende tegen het publiek nadat Mckagan was geraakt:
“Ik haat het om jullie plezier te verpesten, en ik ben leuk, maar iemand heeft net Duff op zijn hoofd geslagen met een fles, en nu is hij niet in staat om te spelen.” “Dus het spijt ons, nog een goede nacht. En als je die klootzak vindt, vermoord hem.”
Rose gooide de microfoon achter zijn schouders en liep het podium af.
In 1995, toen Guns N’ Roses grotendeels inactief was, vormde McKagan de supergroep Neurotic Outsiders met Steve Jones van de Sex Pistols, John Taylor van Duran Duran, en zijn Guns N’ Roses-bandgenoot Matt Sorum. Oorspronkelijk een groep vrienden die samen jamden in de Viper Room in Hollywood, brachten ze hun titelloze album uit op Maverick Records in 1996. De band speelde een korte tournee door Europa en Noord-Amerika, voordat ze uit elkaar gingen in 1997. McKagan was het laatste lid van de Appetite for Destruction line-up die Guns N’ Roses verliet, hij nam ontslag als bassist in augustus 1997. McKagan was onlangs vader geworden en schreef over zijn beslissing om Guns N’ Roses te verlaten in zijn autobiografie: “Guns betaalde nu al drie jaar huur aan studio’s – van 1994 tot 1997 – en had nog steeds geen enkel nummer. De hele operatie was zo grillig dat het niet leek te passen bij mijn hoop op ouderschap, op stabiliteit.”
1997-2002: 10 Minute Warning reünie, Beautiful Disease en LoadedEdit
Na zijn vertrek bij Guns N’ Roses in 1997, verhuisde McKagan terug naar Seattle, waar hij veel van zijn oude vrienden ontmoette, waaronder Pearl Jam’s Stone Gossard, die hem ervan overtuigde om 10 Minute Warning te reüneren. Zanger Christopher Blue werd binnengehaald om Steve Verwolf te vervangen, die een straf uitzat in de federale gevangenis. In 1998 bracht de band hun titelloze album uit op Sub Pop. Het album bevatte negen nummers, waaronder twee nieuwe versies van nummers die oorspronkelijk door The Fartz waren opgenomen, namelijk “Is This the Way?” en “Buried”. 10 Minute Warning speelde zijn laatste show op 22 augustus 1998 in het Roseland theater in Portland, Oregon.
McKagan’s tweede soloalbum, Beautiful Disease, was bedoeld om te worden uitgebracht in 1999, maar raakte verloren in de juridische shuffle van de fusie tussen Geffen Records en Interscope Records. McKagan werd uit het rooster van Geffen geschrapt, en verloor vervolgens alle commerciële rechten om de plaat uit te brengen. Voor de tournee ter ondersteuning van zijn noodlottige soloalbum vormde hij de band Loaded, die bestond uit McKagan op bas en zang, Dez Cadena, voorheen van Black Flag, op gitaar, Michael Barragan, voorheen van Plexi, op gitaar, en Taz Bentley, voorheen van The Reverend Horton Heat, op drums. Loaded bracht onafhankelijk de live-plaat Episode 1999 uit: Live, alvorens eind 1999 uit elkaar te gaan.
In 2000 hervormde McKagan Loaded, waarbij hij leadzanger bleef maar van bas- naar ritmegitaar wisselde, en drummer Geoff Reading van Green Apple Quick Step, gitarist Mike Squires van Harvey Danger, en bassist Jeff Rouse van Alien Crime Syndicate toevoegde. Zowel Squires als Rouse kwamen erbij na de opname van het debuutalbum van de band, Dark Days, uitgebracht in 2001. Dave Dederer, voorheen van The Presidents of the United States of America, nam de opnametaken voor het album op zich.
In 2002, terwijl ze op tournee waren, verlieten zowel Squires als Rouse Loaded om zich aan te sluiten bij het hervormde Alien Crime Syndicate. Voormalig Wasted Youth en Electric Love Hogs gitarist Dave Kushner en voormalig Burning Witch bassist George Stuart Dahlquist werden binnengehaald om hen te vervangen. McKagan en Kushner gingen Velvet Revolver vormen, en zetten Loaded op een hiatus.
2002-2010: Velvet Revolver, Alice in Chains, Loaded reünie, Jane’s AddictionEdit
In 2002, richtte McKagan de supergroep Velvet Revolver op met zijn voormalige Guns N’ Roses-bandgenoten Slash en Matt Sorum, en Loaded-gitarist Dave Kushner. Stone Temple Pilots zanger Scott Weiland vervolledigde de line-up. In 2004 brachten ze hun debuutalbum Contraband uit, dat debuteerde op nummer 1 in de U.S. chart en waarvan twee miljoen exemplaren verkocht werden. In 2005 werd de band genomineerd voor drie Grammy’s, Rock Album of the Year, Rock Song, en Hard Rock Performance voor hun Contraband single Slither die hun eerste en enige Grammy won. Hun tweede album, Libertad, werd uitgebracht in 2007 met gemengde kritieken; het bereikte niet hetzelfde commerciële succes als zijn voorganger. De band toerde uitgebreid, totdat Weiland in april 2008 vertrok om zich te herenigen met Stone Temple Pilots. Sinds Weiland’s vertrek is Velvet Revolver op hiatus.
In 2006 sloot McKagan zich tijdelijk aan bij Alice in Chains als ritmegitarist, en trad voor het eerst met de band op tijdens VH1’s Decades Rock Live concert ter ere van Heart, en later tijdens hun reünietour.
McKagan herenigde vervolgens Loaded, met Mike Squires en Jeff Rouse terugkerend in de groep, en datzelfde jaar, brachten ze de EP Wasted Heart uit. In 2009 bracht de band zijn tweede studio-album uit, Sick, en ging op tournee met Mötley Crüe en Black Stone Cherry. Later dat jaar verliet Geoff Reading de band; hij werd vervangen door Isaac Carpenter.
In 2010 sloot McKagan zich kort aan bij Jane’s Addiction, waarbij leadgitarist Dave Navarro aanvankelijk bevestigde dat McKagan zich op permanente basis bij de band had aangesloten. Over zijn toetreding tot de band verklaarde McKagan: “Een kans om te schrijven, op te nemen en misschien zelfs op te treden met een band van de kwaliteit van Jane’s Addiction krijg je niet elke dag. Ik heb veel respect voor deze band en de jongens die erin zitten.” Hij werkte aan verschillende nummers met Jane’s Addiction en speelde vier shows met de band – twee in Los Angeles, en twee in Europa, waaronder een op Rock in Rio in Madrid.
Op 6 september, zes maanden nadat McKagan bij de band was gekomen, kondigde Jane’s Addiction aan dat ze uit elkaar waren gegaan vanwege het feit dat ze “muzikaal allemaal een andere kant op gingen.”
2010-heden: Kings of Chaos, his Book, Walking Papars, terugkeer naar Guns N’ Roses en TendernessEdit
Op 14 oktober 2010 verscheen McKagan voor het eerst sinds 1993 weer op het podium met Guns N’ Roses in The O2 Arena in Londen. Hij speelde bas op “You Could Be Mine”, elektrische gitaar op “Nice Boys” en “Knockin’ on Heaven’s Door”, en akoestische gitaar en tamboerijn op “Patience”. McKagan keerde daarna terug naar Loaded, met wie hij een derde studioalbum opnam, The Taking, dat in 2011 werd uitgebracht. Loaded fungeerde twee keer als openingsact voor Guns N’ Roses in december van dat jaar, waarbij McKagan weer kort bij zijn oude band op het podium stond.
“It’s So Easy” *and other lies* is de titel van McKagan’s boek dat in 2011 uitkwam en waarin hij zijn kijk en perspectieven vertelt op verhalen die hij tijdens zijn carrière tegenkwam.
Op 14 april 2012 werd McKagan opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame als lid van de klassieke line-up van Guns N’ Roses.
In 2012 ging McKagan op tournee met de Rock N Roll All Stars, een band die bestond uit veel van de meest erkende performers van rock. De band kromp in en werd de Kings Of Chaos in 2013. De voornaamste leden met McKagan zijn Joe Elliott van Def Leppard en Joe Elliott’s Down N’ Outz, Matt Sorum van Guns N’ Roses en Velvet Revolver, Gilby Clarke van Guns N’ Roses en Steve Stevens van Billy Idol’s band. Anderen die de groep vervolledigen zijn: Glenn Hughes van Deep Purple faam en Sebastian Bach, voorheen van Skid Row. De band bracht het covernummer “Never Before” van Deep Purple uit.
Ook in 2012 vormde McKagan de band Walking Papers met voormalige The Missionary Position-leden, speelde mee op het titelloze debuutalbum en toerde met hen in 2013.
In 2014 herenigde McKagan zich weer kort met Guns N’ Roses. Hij speelde vijf volledige shows in Zuid-Amerika, waarbij hij inviel voor Tommy Stinson. McKagan speelde vervolgens met Guns N’ Roses tijdens de Revolver Golden Gods Awards show in Los Angeles. Tijdens Guns N’ Roses’ lente 2014 residentie in The Joint in Las Vegas, speelde McKagan nog een volledig concert met de band.
In 2016 werd McKagan aangekondigd (naast Slash), als zijnde teruggekeerd naar Guns N’ Roses om Coachella te leiden. Na het spelen van een geheim warmup optreden in de Troubadour in Los Angeles op 1 april 2016, De band begon aan de Not in This Lifetime… Tour.
Op 5 december 2018 werd bekendgemaakt dat McKagan momenteel in productie is voor een nieuw soloalbum dat in 2019 zal verschijnen. Op 10 maart 2019 onthulde McKagan dat het album, Tenderness, op 31 mei zou verschijnen en bracht ook een track van het album uit, getiteld “Chip Away”.
Op 25 juni 2019 noemde The New York Times Magazine Duff McKagan bij de honderden artiesten van wie het materiaal naar verluidt was vernietigd in de Universal-brand van 2008.
SessiewerkEdit
In 1990 schreef McKagan – samen met zijn Guns N’ Roses-bandgenoot Slash – mee en speelde hij verschillende nummers op Iggy Pop’s Brick by Brick. In 1995 werkte hij samen met Slash aan zijn solo project Slash’s Snakepit; hij schreef mee aan “Beggars and Hangers-On” van hun album It’s Five O’Clock Somewhere, dat hij live speelde tijdens een Snakepit show in mei van dat jaar. In 1998 werkte McKagan samen met zijn voormalige Guns N’ Roses bandmaat Izzy Stradlin op zijn solo album 117°. Het jaar daarop speelde hij mee op Stradlin’s album Ride On, en vergezelde hem op een tournee door Japan ter ondersteuning van het album. Ook in 1999 droeg hij bij aan het album Humanary Stew: A Tribute to Alice Cooper, een Alice Cooper tribute album. In 2001 speelde McKagan mee op het album Skyjin van Zilch, Mark Lanegan’s soloalbum Field Songs, en Izzy Stradlin’s album River. Het jaar daarop speelde hij mee op Stradlins album On Down the Road. In 2004 werkte hij opnieuw samen met Mark Lanegan op diens album Bubblegum, samen met Stradlin.
McKagan speelde mee op drie nummers van Izzy Stradlins album Concrete uit 2008, waaronder het titelnummer, evenals zeven nummers van zijn album Wave of Heat, dat werd uitgebracht in 2010. Ook in 2010 verscheen McKagan op Slash’s gelijknamige debuut soloalbum; hij speelde mee op het nummer “Watch This” met Dave Grohl op drums. Dat jaar maakte hij ook een gastoptreden – samen met Slash en Matt Sorum – op Macy Gray’s album The Sellout, en verscheen hij op het Manic Street Preachers-nummer “A Billion Balconies Facing the Sun” van hun album Postcards From a Young Man.
In 2020 speelde McKagan bas en schreef hij mee aan vijf nummers op Ozzy Osbourne’s album Ordinary Man, samen met Red Hot Chili Peppers-drummer Chad Smith. McKagan’s Guns N ‘Roses bandgenoot Slash is te horen op het nummer “Straight to Hell”, waarin ook cowriter Andrew Watt van California Breed fame.
Andere ondernemingenEdit
McKagan heeft twee kleine acteercredits; in 1988, verscheen hij met zijn Guns N ‘Roses bandgenoten in de Dirty Harry film The Dead Pool, en in 1997, speelde hij een rocker vampier in een aflevering van de televisieserie Sliders. In 1999 verscheen hij in Anthony Scarpa’s documentaire film Betty Blowtorch and Her Amazing True Life Adventures, die zich richt op de all-female hardrockband Betty Blowtorch, waarvan de debuut-EP Get Off McKagan produceerde in hetzelfde jaar.
Naast zijn muzikale carrière heeft McKagan zich gevestigd als schrijver. Sinds augustus 2008 schrijft hij een wekelijkse column voor SeattleWeekly.com, van januari tot december 2009 schreef hij een wekelijkse financiële column getiteld “Duffonomics” voor Playboy.com, en sinds januari 2011 schrijft hij een wekelijkse sportcolumn voor ESPN.com. McKagan’s autobiografie, It’s So Easy (And Other Lies), werd uitgebracht op 4 oktober 2011. Zijn tweede boek, How to Be a Man: (and other illusions) werd uitgebracht op 12 mei 2015. McKagan bracht een drie nummers tellende EP uit met dezelfde titel om het boek te begeleiden, met Izzy Stradlin, Jerry Cantrell, Roy Mayorga en Taz Bentley.
In 2011 richtte McKagan Meridian Rock op, een vermogensbeheerbedrijf voor muzikanten. Onder leiding van McKagan en de Britse investeerder Andy Bottomley wil de firma muzikanten voorlichten over hun financiën.
McKagan is betrokken geweest bij “The Heroes Project”, opgericht door zijn vriend Tim Medvetz, dat is gewijd aan het helpen van soldaten en hun gezinnen. Als onderdeel van het project nam hij in 2012 deel aan een beklimming van Mount Rainier, waarbij hij een voormalige soldaat met een prothese-ledemaat begeleidde. Tijdens deze beklimming liep McKagan een mogelijk fataal hersenoedeem op.
In 2012 werd aangekondigd dat Rainstorm Entertainment een “biografische documentaire” zal produceren, gebaseerd op It’s So Easy (And Other Lies). McKagan wordt vermeld als producent en schrijver. De film, getiteld It’s So Easy (And Other Lies) naar het boek, werd uitgebracht in mei 2016. Degenen die voor het project zijn geïnterviewd zijn onder anderen Mick Jagger, Elton John, Slash, Joe Elliott en Arnold Schwarzenegger.
Na een optreden met de Hollywood Vampires tijdens de 2016 Grammy Awards ceremonie als eerbetoon aan Lemmy Kilmister, werd McKagan beschouwd als een lid van de supergroep, hoewel zijn tijd in de band van korte duur was, omdat hij twee maanden later terugkeerde naar Guns N’ Roses.