Over het Dingo Hondenras
Dingo’s zijn een van de weinige succesvolle gevallen van verwilderde honden die in het wild gedijen. En terwijl het illegaal is om er een als huisdier te houden in zijn geboorteland Australië, zijn er sommigen die dat toch doen. De dingo is ook bekend onder verschillende andere inheemse Australische namen, waaronder Joogong, Mirigung, Noggum, Boolomo, Papa-Inura, Wantibirri, Maliki, Kal, Dwer-da, Kurpany, Aringka, Palangamwari, Repeti en Warrigal.
Dingo Fysieke Kenmerken
Vergeleken met andere honden van vergelijkbare grootte, heeft de dingo langere hoektanden binnen zijn lange snuit en een plattere schedel. Zijn gemiddeld gewicht is 22 tot 44 pond.
Kleur(en)
De meeste dingo’s zijn veelkleurig, met kleine witte aftekeningen op de borst, de snuit, de poten en/of de poten.
Vacht
Zijn vacht, die meestal zandkleurig tot roodbruin van kleur is, is meestal kort – hoewel de dikte en lengte van het haar zal afhangen van het klimaat van het gebied.
Dingo persoonlijkheid en temperament
Dingen om rekening mee te houden
De dingo is over het algemeen schuw naar mensen toe. Er zijn echter meldingen van dingo’s die zich in parken, straten en voorstedelijke gebieden wagen.
Dingo Care
Ideale leefomstandigheden
Omdat het een wild ras is, kunnen dingo’s zich gemakkelijk aanpassen aan het leven buiten. Ze zijn nachtactief in warmere streken, maar overdag actiever bij koeler weer.
Speciale vereisten
De dingo is een zeer sociaal dier dat, indien mogelijk, een stabiele roedel zal vormen met duidelijk afgebakende territoria. In tegenstelling tot wolven jaagt de dingo zelden in roedels, maar liever als een solitair dier.
Gezondheid
Een snel hondachtig roofdier, de Dingo voedt zich met konijnen en andere kleine wilde dieren, maar ook met het vee van boeren. Dit is ook de reden waarom velen in Australië en delen van Zuidoost-Azië (waar hij lang geleden migreerde) de hond als ongedierte beschouwen. Alleen al in de Australische staat Queensland zijn er naar schatting tussen de 200.000 en 350.000 dingo’s.
Dingo Geschiedenis en Achtergrond
De eerste Dingo werd geregistreerd in de London Zoo in 1828; hij werd eenvoudigweg de Australische Hond genoemd. Echter, de oudst bekende Dingo fossiel dateert van rond 1450 voor Christus (hoewel het vermoeden bestaat dat het nog ouder is.) Het werd oorspronkelijk naar het Australische continent gebracht door menselijke kolonisten enkele duizenden jaren geleden, maar zodra de Dingo afdwaalde van de menselijke controle vormde het complexe roedels.
In de afgelopen jaren hebben organisaties zoals de Dingo Study Foundation en Australian Native Dog Foundation zich gewijd aan het bestuderen van dit ras.