Synthetische diamantenEdit
Sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw kunnen technieken diamanten van edelsteenkwaliteit produceren van in wezen elke gewenste chemie in afmetingen tot ongeveer 1 cm. Hoewel sommige fabrikanten hun synthetische diamanten van serienummers voorzien, is er geen garantie dat een bepaalde diamant niet door de mens is gemaakt, hoewel soms een onnatuurlijke chemische samenstelling of een patroon van gebreken erop kan wijzen dat een diamant synthetisch is. Het is veel goedkoper om diamanten door kunstmatige synthese te produceren dan om ze te delven, hoewel de kosten van synthese momenteel nog aanzienlijk zijn. Het onvermogen om te garanderen dat een diamant van natuurlijke oorsprong is, zou de hogere prijs die momenteel nog voor synthetische diamanten wordt gevraagd, kunnen ondermijnen. Nieuwe technologische vooruitgang heeft het echter mogelijk gemaakt dat sommige onafhankelijke edelsteenlaboratoria zoals GIA (Gemological Institute of America) een specifiek Synthetic Diamond Grading Report uitgeven waarin een diamant als in het laboratorium gekweekte diamant wordt geïdentificeerd en met laser wordt gegraveerd met “laboratory grown”.
Gepolijste diamantenEdit
Er zijn verschillende factoren die bijdragen tot de lage liquiditeit van diamanten. Een van de belangrijkste factoren is het ontbreken van een eindmarkt. De meeste grondstoffen hebben eindmarkten, en een of andere vorm van grondstoffenbeurs, clearing house, en centrale opslagfaciliteiten. Tot voor kort bestond dit niet voor diamant. Diamanten zijn ook onderworpen aan belasting op de toegevoegde waarde in het VK en de EU, en aan omzetbelasting in de meeste andere ontwikkelde landen, waardoor zij minder doeltreffend zijn als beleggingsmiddel. Terwijl de meeste diamanten via de detailhandel met een hoge marge worden verkocht, worden investeringsdiamanten meestal op veilingen of particulier verkocht.
Diamanten in grotere maten zijn zeldzaam, en hun prijs is afhankelijk van de individuele kenmerken van de diamant. Mode- en marketingaspecten kunnen ook schommelingen in de prijs veroorzaken. Dit maakt het moeilijk om een uniform en gemakkelijk te begrijpen prijssysteem op te zetten. Martin Rapaport stelt het Rapaport Diamond Report samen, waarin de prijzen van geslepen diamanten worden vermeld. Een abonnement op het Rapaport Diamond Report is relatief duur en het is dan ook niet gemakkelijk verkrijgbaar voor consumenten en beleggers. Elke week zijn er matrices van diamantprijzen voor verschillende vormen van briljantgeslepen diamanten, naar kleur en helderheid binnen groottebanden. De prijsmatrix voor briljantgeslepen diamanten alleen al heeft meer dan 1400 gegevens, en zelfs dat is alleen mogelijk door een aantal rangen samen te voegen. Er zijn aanzienlijke prijsverschuivingen aan de randen van de grootteklassen, zodat een steen van 0,49 karaat (98 mg) voor $5.500 per karaat = $2.695 kan noteren, terwijl een steen van 0,50 karaat (100 mg) van vergelijkbare kwaliteit voor $7.500 per karaat = $3.750 noteert. Dit verschil lijkt verrassend, maar in werkelijkheid worden stenen aan de bovenkant van een maatband (of zeldzamere fancy gekleurde soorten) meestal iets hoger gewaardeerd. Sommige van de prijssprongen houden verband met marketing en de verwachtingen van de consument. Een koper die bijvoorbeeld een solitaire diamanten verlovingsring van 1 karaat (200 mg) verwacht, is wellicht niet bereid een diamant van 0,99 karaat (198 mg) te aanvaarden.
Er zijn talrijke laboratoria die diamanten beoordelen en die aan investeerders, consumenten en handelaars soortgelijke diensten op het gebied van beoordeling en verificatie van diamanten aanbieden, waaronder het Gemological Institute of America (GIA) en de CIBJO (Confédération Internationale de la Bijouterie, Joaillerie et Orfèvrerie), ook bekend als de World Jewellery Confederation. Als de normen van dergelijke organisaties in twijfel worden getrokken, heeft dat gevolgen voor de hele diamantindustrie. In 2005 werd de GIA voor de rechter gedaagd door een handelaar die diamanten had geleverd aan de Saoedische koninklijke familie nadat de juistheid van de door de GIA afgegeven certificaten in twijfel was getrokken. Als gevolg van een daaropvolgend onderzoek werden vier GIA-werknemers ontslagen wegens schending van de ethische codes van de GIA. De GIA beweert ook enkele van haar procedures te hebben gewijzigd om dergelijke voorvallen in de toekomst te voorkomen.
De niet-lineaire prijsstelling van verschillende diamantenmaten (gewichten) betekent dat het niet realistisch is om bijvoorbeeld twee kwartkaraten (50 mg) in te ruilen voor een half karaat (100 mg). Bij grondstoffen zoals goud is het duidelijk dat een staaf van 20 gram evenveel waard is als twee staafjes van 10 gram, ervan uitgaande dat de zuiverheid dezelfde is. Op de meeste eindmarkten moet er een gemakkelijk verkrijgbare standaardkwaliteit, of een beperkt aantal kwaliteiten, in voldoende hoeveelheid beschikbaar zijn om verhandelbaar te zijn. Dit is een belangrijke factor die de liquiditeit beïnvloedt. De vele variabelen in diamantkwaliteit bemoeilijken een op een basisproduct lijkende prijsstelling, vooral voor zeldzamere stenen die een speciale behandeling verdienen boven standaarddiamanten.
De investeringsparameter van diamant is zijn hoge waarde per gewichtseenheid, waardoor hij gemakkelijk kan worden opgeslagen en vervoerd. Een diamant van hoge kwaliteit die slechts 2 of 3 gram weegt, kan evenveel waard zijn als 100 kilo goud. Deze extreem gecondenseerde waarde en draagbaarheid maakt diamanten tot een vorm van noodfinanciering. Mensen en bevolkingsgroepen die door oorlog of extreme onrust ontheemd zijn geraakt, hebben met succes gebruik gemaakt van deze draagbare activa.
In 2009 werd door DODAQ een beurs gelanceerd om categorieën geslepen diamanten te verhandelen. De DODAQ-beurs is bedoeld als een eindmarkt voor ronde, geslepen, gecertificeerde diamanten (het meest liquide deel van de markt) en herbergt zijn gecentraliseerde opslagfaciliteit in een Freezone. De beurs is een poging om de traditionele investeringsbarrières van verkoopbelasting en lage liquiditeit op de wederverkoopmarkt te overwinnen.
In 2012 bundelden DODAQ nv en het Antwerpse Wereldcentrum voor Diamant hun krachten en creëerden DIAMDAX. Het is de eerste online diamantbeurs die de werkelijke transactieprijs rapporteert. De beurs biedt haar gebruikers een volledig geautomatiseerd handelsplatform en treedt op als tegenpartij voor zowel koper als verkoper en biedt anonimiteit aan haar gebruikers.
Zeldzame “fancy gekleurde diamanten” zoals gele, roze, blauwe en groene hebben de afgelopen vijf jaar bewezen een veilige investering te zijn. Dit is gebaseerd op de principes van vraag en aanbod en op de intrede van nieuwe economieën op de markt. Rio Tinto heeft aangekondigd dat ze van plan zijn de Argyle Mine in West-Australië in 2016-2018 te sluiten, wat gevolgen zal hebben voor het slinkende aanbod.
In zijn Global Diamond Report 2014 meldt Bain & Co dat de vraag naar investeringsdiamanten minder dan 5% van de totale waarde van geslepen diamanten uitmaakt. Het meldt ook dat diamantprijzen hebben geprofiteerd van 1,6x lagere volatiliteit dan goud. Kenmerken van geslepen diamanten van beleggingskwaliteit zijn de hoogste kleur (D, E, F) en helderheid (IF, VVS1, VVS2), gewichten van 1 tot 10 karaat, triple-EX grading (Excellent Cut, Excellent Polish, Excellent Symmetry), en geen fluorescentie.
Polki (unfaceted) diamantenEdit
Ooude diamantjuwelen in India, speciaal uit de Mughal periode, maken gebruik van ongefacetteerde diamanten. Mughal-juwelen zijn de laatste tijd populair geworden in India, met ongeslepen diamanten die “Polki” worden genoemd (wat oorspronkelijk verwees naar een stijl van geslepen diamanten). De diamanten die in moderne polki-juwelen worden gebruikt zijn van lage kwaliteit en hebben niet veel investeringswaarde, ook al kunnen polki-juwelen duur zijn. De diamanten worden ondersteund door zilverfolie om het licht te laten weerkaatsen. De Kundan-juwelen in India gebruiken dezelfde stijl, maar gebruiken glas in plaats van diamanten.
FundsEdit
In juni 2012 lanceerde Finanz Konzept AG het wereldwijd eerste actief beheerde fysieke diamantfonds, dat belegt in natuurlijke fysieke geslepen diamanten en gekleurde diamanten.
In november 2012 lanceerde PureFunds een Exchange Traded Fund genoteerd aan de New York Stock Exchange dat belegt in bedrijven die actief zijn in de diamantindustrie, in plaats van te investeren in fysieke diamanten. Het fonds staakte de handel op 23 januari 2014.
MijnbouwbedrijvenEdit
Mijnbouwbedrijven produceren en verkopen ruwe diamanten. Gezien de zeer hoge kosten van het exploiteren van een diamantmijn, zijn veel diamantmijnbedrijven publiek en/of eigendom van overheden.
Het grootste diamantbedrijf ter wereld is Alrosa, dat De Beers in karaatproductie in 2008 voorbijstreefde. Alrosa is in handen van de overheid en is dus niet beursgenoteerd. De Beers is particulier eigendom van Anglo American (85%) en de regering van Botswana (15%), zodat de aandelen niet op de beurs worden verhandeld. De familie Oppenheimer had vroeger een belang van 40% in De Beers, maar dat werd in 2011 aan Anglo American plc verkocht. Rio Tinto en BHP Billiton zijn de volgende grootste producenten, maar diamantwinning is een klein onderdeel van hun grondstoffenportefeuille.