Werkloosheid wordt universeel als onwenselijk beschouwd. Dat is duidelijker dan ooit dankzij de Covid-19-pandemie, die in de eerste twee weken 10 miljoen Amerikanen werkloos heeft gemaakt. De situatie is zo ernstig dat de CARES-wet (Coronavirus Aid, Relief, and Economic Security) de werkloosheidsuitkeringen heeft uitgebreid tot zelfstandigen en deeltijdwerkers via Pandemic Emergency Unemployment Assistance, die tot 39 weken uitkeringen biedt die beginnen op of na 27 jan. Hoewel economen en academici overtuigende argumenten aanvoeren dat er een bepaald natuurlijk werkloosheidsniveau is dat niet kan worden uitgewist, brengt hoge werkloosheid aanzienlijke kosten met zich mee voor het individu, de samenleving en het land. Erger nog, de meeste kosten zijn van de soort “dood verlies”, waarbij er geen compenserende winsten zijn voor de kosten die iedereen moet dragen. Afhankelijk van hoe het wordt gemeten, is het werkloosheidscijfer voor interpretatie vatbaar.
Key Takeaways
- Werkloosheid heeft kosten voor een samenleving die meer dan alleen financieel zijn.
- Werklozen verliezen niet alleen inkomen, maar krijgen ook te maken met uitdagingen voor hun lichamelijke en geestelijke gezondheid.
- De maatschappelijke kosten van hoge werkloosheid omvatten een hogere criminaliteit en een lager percentage vrijwilligerswerk.
- De kosten van de overheid gaan verder dan de betaling van uitkeringen tot het verlies van de productie van werknemers, waardoor het bruto binnenlands product (BBP) daalt.
Kosten voor het individu
De kosten van werkloosheid voor het individu zijn niet moeilijk voor te stellen. Wanneer een persoon zijn baan verliest, heeft dat vaak onmiddellijk gevolgen voor zijn levensstandaard. Vóór de Grote Recessie was de gemiddelde spaarquote in de VS afgedreven naar nul (en soms daaronder), en er zijn anekdotische berichten dat de gemiddelde persoon slechts een paar weken verwijderd is van ernstige financiële problemen zonder een betalende baan.
Zelfs voor degenen die in aanmerking komen voor werkloosheidsuitkeringen en andere vormen van overheidsbijstand, is het vaak zo dat deze uitkeringen 50% of minder van hun reguliere inkomen vervangen. Dat betekent dat deze mensen veel minder consumeren dan normaal. De economische gevolgen kunnen echter verder gaan dan alleen minder consumptie. Veel mensen zullen in tijden van nood hun pensioenspaargeld aanspreken, en het uitputten van dit spaargeld heeft gevolgen op lange termijn.
Duurzame werkloosheid kan leiden tot een erosie van vaardigheden, waardoor de economie in feite beroofd wordt van anderszins nuttige talenten. Tegelijkertijd kan de ervaring van werkloosheid (direct of indirect) de manier veranderen waarop werknemers hun toekomst plannen – langdurige werkloosheid kan leiden tot een groter scepticisme en pessimisme over de waarde van onderwijs en opleiding en ertoe leiden dat werknemers minder bereid zijn te investeren in de lange jaren van opleiding die sommige banen vereisen. Op een vergelijkbare manier kan de afwezigheid van inkomen als gevolg van werkloosheid gezinnen dwingen hun kinderen onderwijskansen te ontzeggen en de economie van die toekomstige vaardigheden beroven.
Last but not least zijn er andere kosten voor het individu. Studies hebben aangetoond dat langdurige werkloosheid de geestelijke gezondheid van werknemers schaadt en de lichamelijke gezondheid kan verslechteren en de levensduur kan verkorten.
Kosten voor de samenleving
De sociale kosten van werkloosheid zijn moeilijk te berekenen, maar niet minder reëel. Wanneer werkloosheid een alomtegenwoordig probleem wordt, neemt vaak de roep om protectionisme en strenge immigratiebeperkingen toe. Protectionisme kan niet alleen leiden tot destructieve tit-for-tat vergeldingsmaatregelen tussen landen, maar verminderingen van de handel schaden het economisch welzijn van alle handelspartners.
Andere sociale kosten omvatten de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Studies hebben aangetoond dat tijden van hoge werkloosheid vaak samengaan met minder vrijwilligerswerk en een hogere criminaliteit. Een hogere criminaliteit is logisch, omdat mensen bij gebrek aan een goed betaalde baan hun toevlucht kunnen nemen tot criminaliteit om in hun economische behoeften te voorzien. Er is geen duidelijke verklaring voor de daling van het vrijwilligerswerk, maar die zou misschien te maken kunnen hebben met de negatieve psychologische gevolgen van het werkloos zijn of misschien zelfs met wrok tegen mensen die geen baan hebben.
De CARES-wet (Coronavirus Aid, Relief, and Economic Security) heeft de werkloosheidsuitkeringen uitgebreid tot zelfstandigen en deeltijdwerkers.
Kosten voor het land
De economische kosten van werkloosheid zijn waarschijnlijk duidelijker wanneer ze worden bekeken door de lens van het nationale chequeboekje. Werkloosheid leidt tot hogere betalingen van staats- en federale overheden voor werkloosheidsuitkeringen, voedselhulp en Medicaid. In juli 2020 bedroegen de betalingen van de staats- en federale overheden voor werkloosheidsuitkeringen in totaal $ 18,26 miljard. Tegelijkertijd innen de staats- en federale overheden niet langer dezelfde inkomstenbelasting als voorheen – waardoor deze overheden gedwongen worden geld te lenen, wat de kosten en gevolgen van werkloosheid naar de toekomst uitstelt, of te bezuinigen op andere uitgaven.
Werkloosheid is ook een gevaarlijke toestand voor de Amerikaanse economie. Bijna 70% van wat de Amerikaanse economie produceert, gaat naar persoonlijke consumptie en werkloze werknemers. Zelfs degenen die overheidssteun ontvangen, kunnen niet uitgeven op eerdere niveaus. De productie van deze werknemers verlaat de economie, waardoor het bruto binnenlands product (BBP) daalt en het land zich verwijdert van een efficiënte allocatie van zijn middelen. Voor degenen die de theorie van Jean-Baptiste Say onderschrijven dat de productie van goederen haar eigen vraag creëert, is dat een ernstig probleem.
Het is ook de moeite waard op te merken dat bedrijven ook een prijs betalen voor hoge werkloosheid. Werkloosheidsuitkeringen worden grotendeels gefinancierd uit belastingen die worden geheven op bedrijven. Wanneer de werkloosheid hoog is, zullen staten vaak proberen hun schatkist aan te vullen door de belastingen op bedrijven te verhogen – wat bedrijven er averechts van weerhoudt meer werknemers in dienst te nemen. Niet alleen krijgen bedrijven te maken met minder vraag naar hun producten, maar het is voor hen ook duurder om werknemers in dienst te houden of te nemen.
The Bottom Line
Overheden maken zich terecht zorgen over de gevolgen van inflatie, maar werkloosheid is evenzeer een ernstig probleem. Afgezien van de sociale onrust en het ongenoegen dat werkloosheid bij de kiezers kan veroorzaken, kan hoge werkloosheid een zichzelf in stand houdend negatief effect hebben op het bedrijfsleven en de economische gezondheid van het land.
Erger nog, sommige van de meer verderfelijke effecten van werkloosheid zijn zowel subtiel als zeer langdurig. Het vertrouwen van consumenten en bedrijven is de sleutel tot economisch herstel, en werknemers moeten vertrouwen in hun toekomst hebben om te kunnen investeren in de ontwikkeling van de vaardigheden en het opbouwen van het spaargeld die de economie nodig heeft om in de toekomst te groeien. De kosten van werkloosheid gaan veel verder dan de geaccumuleerde bedragen die als werkloosheidsuitkeringen worden uitgekeerd.