(CNN) — Ze delen een diep verdriet: een idealistische Amerikaan die de Koerden van Irak probeerde te beschermen, een Canadese generaal die weigerde bevelen op te volgen in Rwanda, een Franse priester die vocht voor de ziel van Cambodja.
CNN’s Christiane Amanpour reisde naar de killing fields van Europa, Afrika en Azië voor “Scream Bloody Murder.”
Elk van hen probeerde de aandacht van de wereld te vestigen op ’s werelds gruwelijkste misdaad: genocide. Elke keer werden ze gemeden, genegeerd of kregen ze te horen dat het andermans probleem was.
Om te begrijpen waarom, reisde CNN’s Christiane Amanpour naar de killing fields van Europa, Afrika en Azië voor een twee uur durende documentaire, “Scream Bloody Murder.”
Na verslag te hebben gedaan van massale gruweldaden over de hele wereld, volgde Amanpour deze keer de persoonlijke verhalen van degenen die probeerden de slachting te stoppen.
Uit het CNN-onderzoek, dat een jaar duurde, bleek dat in plaats van een VN-verdrag te gebruiken dat genocide verbiedt als springplank voor actie, politieke leiders reden na reden hebben aangevoerd om interventie onnodig, zinloos en zelfs contraproductief te laten lijken. Kaart: Bekijk de locaties die te zien zijn in de documentaire “
In december is het 60 jaar geleden dat het VN-verdrag inzake genocide werd aangenomen. In de nasleep van de Holocaust beloofden de naties van de wereld om toekomstige pogingen om etnische, religieuze en nationale groepen te elimineren, te voorkomen en te bestraffen. Lees de Genocideconventie van 1948 (pdf)
Don’t Miss
- In Depth: Scream Bloody Murder
“Het Genocideverdrag had een einde moeten maken aan genocide, maar dat is niet gebeurd”, aldus Holocaustoverlevende en Nobelprijswinnaar Elie Wiesel. Ingrijpen is een ontmoedigende uitdaging, meent hij, vanwege de neiging om de verhalen van vluchtelingen en slachtoffers te minimaliseren. “Het is beter om niet te geloven, want als je gelooft, slaap je ’s nachts niet. En hoe kun je eten? Hoe kun je een glas wijn drinken als je het weet?” Bekijk beelden van locaties in de documentaire “
1970s: Cambodja
Pater François Ponchaud was katholiek missionaris in Cambodja toen de Rode Khmer-guerillas – communistische revolutionairen – in 1975 de macht grepen. Ze verdreven alle buitenlanders uit het land.
Maar werkend vanuit Frankrijk, verzamelde Ponchaud getuigenissen van vluchtelingen en volgde hij radio-uitzendingen om de slavenarbeid, martelingen en executies te documenteren waarmee de Rode Khmer een vierde van de Cambodjaanse bevolking ombracht.
Hij publiceerde zijn bevindingen in een grote Franse krant en schreef een boek, “Year Zero.” Maar zelfs dan, vertelt Ponchaud aan Amanpour, “Niemand geloofde ons.” Bekijk een blik achter de schermen bij het maken van ‘Scream Bloody Murder’ “
jaren ’80: Irak
CNN ontdekte dat ingrijpen vaak wordt afgewogen tegen politieke en economische kosten.
Gedeclassificeerde Amerikaanse regeringsdocumenten laten zien dat terwijl Saddam Hoessein Iraakse Koerden vergaste, de V.S. tegen het straffen van Irak met een handelsembargo, omdat het Irak cultiveerde als een bondgenoot tegen Iran en als een markt voor Amerikaanse landbouwexporten.
Volgens Peter Galbraith, destijds een idealistische senaatsmedewerker vastbesloten om Hussein te weerhouden van het plegen van genocide, werd de Reagan-regering “meegesleept in hun eigen propaganda. Ze begonnen te geloven dat Saddam Hoessein een betrouwbare partner kon zijn.” Lees ooit geheime VS documenten
1990s: Bosnië
Zelfs uitgebreide berichtgeving kan niet leiden tot interventie.
Tijdens het gewelddadige uiteenvallen van Joegoslavië in de jaren negentig berichtten de media over de etnische zuivering van moslims door de Bosnische Serviërs: het beleg van Sarajevo, de concentratiekampen, het gebruik van verkrachting als oorlogswapen.
Het was alsof we keken naar “een kleurenremake van de zwart-wit scènes die we in de Tweede Wereldoorlog hadden gezien,” zei de Amerikaanse diplomaat Richard Holbrooke, wiens joodse grootvader uit Duitsland vluchtte toen Adolf Hitler aan de macht kwam.
Holbrooke was een vroege voorstander van een door de VSgeleide militaire operatie tegen de Bosnische Serviërs. Ik nam een standpunt in waarvan ik dacht dat het juist was, zei hij tegen Amanpour. “Ik dacht niet dat het zo controversieel was. Maar het zou drie jaar duren – en de massamoord op 8000 moslimmannen en -jongens in de stad Srebrenica – voordat Holbrooke zijn zaak binnen de regering-Clinton kon bepleiten: Rwanda
In Rwanda, waar Hutu-soldaten en milities hun Tutsi-landgenoten afslachtten, probeerde de regering-Clinton te vermijden de etnische slachtpartij als genocide te karakteriseren.
2003: Darfur
Sommige mensenrechtenactivisten beschouwen Darfur, de westelijke regio van Soedan, als het toneel van de eerste genocide van de 21e eeuw.
De wreedheden in Darfur komen voort uit een burgeroorlog tussen rebellen van de Afrikaanse stammen in Soedan en de door Arabieren geleide regering van het land.
In 2003, toen de rebellen regeringsposten in Darfur aanvielen, waarschuwde een VN-mensenrechtenmonitor dat in het “escalerende conflict” de Soedanese regering “bezig zou kunnen zijn met … etnische zuivering, gericht op het elimineren van Afrikaanse stammen uit Darfur.”
Op dat moment was de aandacht van de wereld gericht op Irak, waar de Verenigde Staten vochten om Saddam Hussein omver te werpen. De vroegtijdige waarschuwing over Darfur “verdween in een groot gat”, volgens Mukesh Kapila, destijds de topambtenaar van de V.N. in Soedan.
Zelfs toen de Veiligheidsraad van de V.N. Darfur op de agenda zette, duurde het meer dan drie jaar om een robuuste vredesmacht te autoriseren.
“Er was geen gebrek aan informatie”, zegt activist Eric Reeves. “In juli beschuldigde de aanklager van het Internationaal Strafhof de president van Soedan van genocide, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, aanklachten die Soedan ontkent. Lees de aanklacht van de aanklager van het ICC (pdf)
Hoe zal de geschiedenis oordelen over de reactie van de wereld op Darfur?
“Het zal de jonge mensen toejuichen … die geloven in solidariteit,” zegt Wiesel. “Het zal zeker de leiders van de wereld bekritiseren.”
En de volgende keer dat iemand moord en brand schreeuwt om een genocide te stoppen, zal er dan iemand luisteren?