.jpg)
Er gaan steeds meer stemmen op om de praktijk van collectieve straffen op scholen in alle staten en gebieden te verbieden.
Collectieve straf is een disciplinaire methode waarbij de hele klas moet lijden onder het wangedrag van één leerling. De praktijk werd in Tasmanië een halt toegeroepen nadat een ouder uit Devonport een klacht indiende bij het onderwijsdepartement van de staat.
De ouder riep de andere staten en territoria op het voorbeeld van Tasmanië te volgen door collectieve straffen in klaslokalen te beperken.
Dr. Jonathon Sargeant, hoofddocent in inclusief onderwijs en klassenmanagement aan de Australische Katholieke Universiteit (ACU), zei dat massastraffen eigenlijk meer schade kunnen aanrichten dan de eigenlijke bedoeling is.
“Collectief straffen kan de ontevredenheid van een leraar over het gedrag van bepaalde individuen communiceren, maar als preventieve techniek is er een beperkt effect,” vertelde Dr. Sargeant aan The Educator.
“Hoewel de wet en orde opvatting van eerlijkheid dat iedereen hetzelfde moet krijgen, eenvoudig te begrijpen is, kunnen de negatieve sociale gevolgen verreikend zijn.”
Hij zei dat leerkrachten die aanvankelijk niet goed genoeg zijn voorbereid op het gedragsbeheersingsaspect van hun werk, methoden kunnen toepassen die meer te maken hebben met het onderdrukken van ordeverstoring dan met het leren van kinderen om hun wensen en behoeften op meer sociaal veilige manieren kenbaar te maken.
“Het is belangrijk voor leerkrachten om een intentioneel plan te maken om te handelen en te denken op manieren die zijn gebaseerd op goede interventiepraktijken zoals PBS in plaats van te reageren op de woede of frustratie die ze ‘op het moment’ kunnen voelen,” zei Dr. Sargeant.
“Preventie van gedragsstoornis en steigers voor robuuste emotionele gezondheid moet het doel zijn van elk schoolprogramma.”
Berwick Lodge Primary School directeur, Henry Grossek, noemde het idee van collectieve straffen “contraproductief”.
“Als leerling had ik er een hekel aan en het werkte zelden. Als je het uitbreidt naar de volwassen samenleving, wat zou dan het resultaat zijn?” vertelde Grossek aan The Educator.
Grossek wees op passagiers van een snelheidsovertreder als een voorbeeld.
“Als de bestuurder van een auto snelheidsovertredingen maakt en wordt betrapt door een politieagent, moeten we dan ook de passagiers formeel straffen, simpelweg op basis van associatie?” vroeg hij.
Grossek zei dat leraren soms vergeten om zich in de schoenen van leerlingen te verplaatsen, omdat ze losraken van de ervaring van het kind zijn.
“Als leraren en leiders moeten we nooit vergeten hoe het was om een leerling te zijn, en dat heet emotionele intelligentie op hoog niveau,” zei hij.
“Met de beste bedoelingen denken opvoeders aan kinderen als logische volwassenen en volwassener dan wat ze eigenlijk zijn, en we worden ongeduldig, maar kinderen zijn kinderen voor een heel goede reden, en dat is omdat ze leren – net als wij deden.”
Grossek zei dat collectieve straffen het beeld kunnen beschadigen dat studenten hebben ten opzichte van leraren, terwijl leraren zouden moeten proberen om dit beeld te bevorderen.
“Groepsstraffen worden door leerlingen niet als eerlijk gezien, dus leraren die zich met deze praktijk bezighouden, doen eigenlijk het tegenovergestelde in termen van relatieopbouw met kinderen dan wat ze zouden moeten doen, namelijk proberen een positieve relatie op te bouwen,” zei hij.
Een woordvoerder van het NSW Department of Education zei dat de praktijk van collectieve straffen “niet consistent is met het beleid van het ministerie, noch in overeenstemming is met de hedendaagse onderwijskundige perspectieven op het beheren of ondersteunen van het gedrag van leerlingen in een schoolcontext”.
“Het beleid van het ministerie inzake Discipline van leerlingen in openbare scholen vereist dat de openbare scholen van de staat strategieën en praktijken in de hele school opnemen om positief gedrag van studenten te bevorderen, evenals specifieke strategieën om een klimaat van respect te handhaven,” vertelde de woordvoerder aan The Educator.
“Het handhaven van een goede discipline en een positief school- en klasklimaat vereist aandacht voor veel factoren, waaronder de overweging van respect, gelijkheid en eerlijkheid. Het ministerie onderschrijft strategieën en praktijken die deze belangrijke waarden weerspiegelen.”
In een verklaring die aan The Educator werd verstrekt, zei het Zuid-Australische ministerie van Onderwijs “dat het beleid en de wettelijke voorschriften in openbare scholen voor leraren zijn om de individuele omstandigheden van elk kind in overweging te nemen bij het reageren op gedrag”.
Een woordvoerder van het ministerie van Onderwijs van Queensland zei dat beslissingen over klassenmanagement “worden bepaald door leraren in de klas, die de normen en reacties weerspiegelen die zijn uiteengezet in het Responsible Behaviour Plan for Students”.
“De beslissing om collectieve straffen te gebruiken voor klassen in de staatsscholen van Queensland is bij het professionele oordeel van de leraar in de klas, relevant voor de specifieke situatie,” vertelde de woordvoerder aan The Educator.
“Leraren zijn zeer bekwame professionals die de kennis en expertise hebben om beoordelingen te maken over effectief klassenmanagement, op maat gemaakte individuele behoeften en gedifferentieerde instructie.”
Een woordvoerder van het West-Australische onderwijsdepartement zei dat “elke openbare school zijn eigen gedragsmanagementbeleid heeft en verwachtingen over positief gedrag van studenten vaststelt”.
“Er wordt altijd ondersteuning geboden aan individuele studenten die dat nodig kunnen hebben,” zei de woordvoerder.