Chirimoya, in het Engels cherimoya of custard apple genoemd, is een heerlijke tropische vrucht die oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komt. Cherimoya’s zijn groene hartvormige vruchten met bobbels aan de buitenkant die geschubd van textuur zijn. Over het algemeen is hun grootte vrij standaard, grote vruchten ter grootte van een appel, maar sommige kunnen een diameter van 4 inches en een lengte van 8 inches bereiken. De binnenkant is wit, sappig en vlezig, met een zachte vla-achtige textuur en grote zwarte zaden die op bonen lijken. Hij is romig en heeft een gecombineerde zoete, pikante en zure smaak die de meeste mensen omschrijven als een combinatie van bananen, perziken, ananas en aardbeien. Moeilijk te beschrijven, maar onnodig te zeggen, het is ronduit heerlijk.
Waar groeien Cherimoyas?
Endemisch voor Colombia, Ecuador, Peru, en Bolivia, cherimoyas worden ook geteeld in Spanje, in het gebied in de buurt van Almuñecar, en in veel gebieden van Zuidoost-Azië, waar het bekend staat als sitaphal, of suikerappel. Van het Quechua woord chirimuya, een term die “koud zaad” betekent, komt de naam van het feit dat de bomen op grote hoogte groeien, perfect voor het steile Andesgebergte.
Voedingswaarde
Hoewel er meer dan 50 variëteiten van cherimoyas zijn, zijn de meest voorkomende groen, rood en grijs, waarbij de rode of roze groter in omvang zijn. Ongeacht de variëteit zijn cherimoya’s rijk aan koolhydraten, waarbij ongeveer 20% van hun nettogewicht bestaat uit enkelvoudige suikers zoals fructose en glucose. Ze zijn een zeer nutriëntrijke vruchtensoort en slechts 100 gram vruchtvlees bevat 100 calorieën. Maar hoe dan ook, de voordelen compenseren de calorische inname. Cherimoyas zijn hoog in vitamine B6 en C, en zitten vol met vezels, riboflavine (vitamine B2) en kalium.
Cherimoyas in de VS
In de Verenigde Staten worden cherimoyas meestal geteeld op boerderijen in Californië, Florida, en Hawaï of geïmporteerd uit Mexico. Woont u in de buurt van de kust in Californië, zoek dan naar cherimoya’s op uw plaatselijke boerenmarkt. Als u in het westen van de VS woont, kijk dan eens bij uw kruidenierswinkel voor fijnproevers en bij Spaanse supermarkten. Online voedsel leveranciers kunnen ze hebben als ze in het seizoen.
Bewaren en gebruiken
Net als avocado’s, zal cherimoyas rijpen bij kamertemperatuur recht op uw aanrecht. Als ze rijp zijn, vallen de schil en de pitten zo van het vruchtvlees. Als de vrucht zacht aanvoelt, is hij het zoetst. Als je een rijpe cherimoya koopt en hem niet meteen opeet, kun je hem het beste in de koelkast bewaren, want ze bederven snel.
Als je ooit de kans hebt gehad om guanábana (zuurzak) te eten, zul je een vergelijkbare textuur herkennen, hoewel cherimoya’s pittiger zijn dan de over-the-top zoetheid van zuurzak.
Rauw geserveerd, zijn ze heerlijk als ontbijt of tussendoortje. Snijd ze gewoon doormidden en schep het vruchtvlees eruit, waarbij je de zaden eruit haalt. Schil en ontpit ze en maak er een fruitsmoothie van; meng ze met melk en gecondenseerde melk en maak er romige ijslolly’s van; of maak een verfrissend drankje door er water, honing en munt aan toe te voegen.
Als de vrucht al te overrijp is om rauw te eten, meng ze dan tot pulp om aan een basisvla toe te voegen voor een cherimoya pannacotta of vlaai. Meng cherimoyapuree met rijpe avocado’s, zout en limoensap voor een pittige en romige dip die perfect is voor gekookte garnalen, frietjes en kipsatés.
Hoewel de meeste mensen het niet in hartige gerechten zouden gebruiken, probeer eens een pindakaas-cherimoyasaus te maken door gelijke delen van deze ingrediënten te mengen met olijfolie, zout, uien, en peper. Gebruik het boven op gegrilde kip of tofu voor een zoet en hartig gerecht.
Cherimoya gelei kan worden gemaakt met alleen pulp, suiker, en limoensap om verkleuring te voorkomen. Meng gewoon 2 pond pitloze pulp met 1 pond suiker en laat 3 uur rusten in de koelkast. Kook op middelhoog vuur met 1 kopje water, onder voortdurend roeren, en laat 30 minuten sudderen tot het dik is.