Charon, grootste maan van de dwergplaneet Pluto. Hij werd op 22 juni 1978 ontdekt door James W. Christy en Robert S. Harrington van het U.S. Naval Observatory station in Flagstaff, Arizona. Zijn diameter – 1.208 km – is iets meer dan de helft van die van Pluto, en zijn massa is meer dan een tiende van die van Pluto. Charon is zo groot en massief ten opzichte van Pluto dat sommige wetenschappers de twee lichamen liever als een dubbelstelsel zien. De maan is genoemd naar Charon, de veerman van dode zielen naar het rijk van Hades (de Griekse tegenhanger van de Romeinse god Pluto) in de Griekse mythologie.
NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute
Charon draait in 6,3873 aardse dagen om Pluto, en volgt daarbij een cirkelvormig pad met een straal van 19.640 km. Omdat de gravitatie (getij) interacties tussen de twee lichamen de omlooptijd van Charon hebben gesynchroniseerd met de rotatieperiode van Pluto, is Charon altijd op dezelfde hemisfeer van Pluto gericht. Bovendien toont Charon altijd dezelfde hemisfeer aan Pluto, omdat (net als veel andere manen) zijn draaiperiode identiek is aan zijn omlooptijd. (Voor aanvullende gegevens over Charon, zie tabel.)
| naam | gemiddelde afstand tot het centrum van Pluto (baanradius; km) | baanse periode (siderische periode; Aardse dagen) | clinatie van baan ten opzichte van de evenaar van de planeet (graden) | excentriciteit van baan | |
|---|---|---|---|---|---|
| Charon | 17,536 | 6.387 | 0 | 0.0022 | |
| Styx | 42.000 | 20.2 | |||
| Nix | 48.708 | 24.86 | 0.000 | 0.195 | 0.003 |
| Kerberos | 59.000 | 32.1 | |||
| Hydra | 64.749 | 38.2 | 0.212 | 0.0051 | |
| 0.005 | .0051 | ||||
| naam | rotatieperiode (Aarddagen)* | radius of radiale afmetingen (km) | massa (1020 kg) | gemiddelde dichtheid (g/cm3) | |
| *Sync. = synchrone rotatie; de rotatie- en omlooptijd zijn gelijk. | |||||
| Charon | sync. | 604 | 15 | 1.63 | |
| Styx | 10-25 | ||||
| Nix | 44 | 0.0058 | |||
| Kerberos | 13-34 | ||||
| Hydra | 36 | 0.0032 | |||
NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute
Encyclopædia Britannica, Inc.Bekijk alle video’s bij dit artikel
Vóór de flyby van het New Horizons-ruimtevaartuig in 2015 was alle informatie over dit verre stelsel afkomstig van waarnemingen vanaf de aarde. Spectrale analyse van het licht dat door Charon wordt weerkaatst, onthult dat zijn oppervlak voornamelijk bedekt is met waterijs, een scherp contrast met het bevroren methaan dat zo overheersend is op Pluto. Het relatief lage reflectievermogen van Charon (gemiddeld albedo ongeveer 0,35) suggereert dat er andere, donkerdere materialen zoals kometair stof aanwezig moeten zijn. Sinds de jaren negentig worden Pluto en Charon beschouwd als reusachtige leden van de Kuipergordel, een ring van ijzige, kometarische objecten die voorbij de baan van Neptunus ligt.
Charon was de enige bekende maan van Pluto tot 2005, toen astronomen met behulp van de Hubble Space Telescope twee relatief kleine objecten ontdekten die buiten de baan van Charon om Pluto draaiden.
HST Pluto Companion Search/ESA/NASA