Calcium en Vitamine D innemen bij Osteoporose

Calcium en vitamine D

Calcium is een essentieel mineraal dat nodig is voor het leven. Het is het meest voorkomende mineraal in het lichaam, en voor mensen is de belangrijkste verantwoordelijkheid ervan het helpen behouden en bouwen van gezonde botten. Calcium is ook betrokken bij het bloedstollingsproces van wondgenezing, het samentrekken van skeletspieren en het samentrekken van hartspieren.

De dagelijks aanbevolen hoeveelheid calcium is als volgt: vrouwen van 50 jaar en jonger en mannen van 70 jaar en jonger hebben 1.000 mg calcium nodig. Vrouwen van 51 jaar en ouder en mannen van 71 jaar en ouder hebben 1.200 mg calcium nodig. Calcium kan worden gehaald uit calciumrijke voedingsbronnen zoals zuivelproducten (waaronder melk en kaas), groene groenten, sommige graansoorten en sommige soorten brood. Calcium kan ook worden verkregen uit calciumsupplementen voor personen die moeite hebben om genoeg uit hun dieet te halen.

Vitamine D is een vetoplosbare vitamine die betrokken is bij de bescherming van botten. Dit wordt bereikt door te helpen bij de absorptie van calcium en de spieren te ondersteunen om vallen te voorkomen. De dagelijks aanbevolen inname van vitamine D ligt tussen 400-800 internationale eenheden (IE) voor personen van 50 jaar en jonger, en tussen 800-1.000 IE voor personen van 51 jaar en ouder. Het instituut voor geneeskunde adviseert ook dat de dagelijkse bovengrens van vitamine D 4.000 IE is. De bronnen van vitamine D zijn zonlicht, voedsel en supplementen.

Vitamine D wordt door de huid aangemaakt bij blootstelling aan zonlicht, dit wordt opgeslagen in vetcellen voor later gebruik. Factoren zoals veroudering, minder tijd buiten doorbrengen en het gebruik van zonnebrandcrème kunnen het vermogen om vitamine uit zonlicht aan te maken verminderen. Daarom kan een tekort aan vitamine D worden behandeld door het via voedsel of supplementen aan te maken. Voedingsmiddelen die vitamine D bevatten zijn onder andere vette vis, bepaalde zuivelproducten, en bepaalde vruchtensappen. Er zijn twee soorten vitamine D-supplementen: vitamine D2 en vitamine D3.

Wat is osteoporose?

Osteoporose is een systemische progressieve skeletziekte die wordt gekenmerkt door een lagere botmassa (ook bekend als botmineraaldichtheid ) en verslechtering van het botweefsel. Dit maakt het bot brozer waardoor een individu vatbaarder is voor botbreuken. Helaas is osteoporose een stille ziekte die geen symptomen heeft en meestal onopgemerkt blijft totdat er fracturen optreden.

Een BMD-waarde die 2 standaarddeviaties of lager is dan de gemiddelde BMD-waarde wordt geclassificeerd als osteoporose. De beoordeling van iemands BMD maakt het ook mogelijk voorspellingen te doen over de waarschijnlijkheid van toekomstige fracturen.

Gemeenschappelijke fractuurplaatsen die in verband worden gebracht met osteoporose zijn onder andere wervellichamen, distale radius, proximale humerus, bekken en proximale femur. In de V.S. worden elk jaar ongeveer 300.000 mensen in het ziekenhuis opgenomen voor heupfracturen en zij vertegenwoordigen ongeveer de helft van de totale jaarlijkse fracturen in het V.K., wat resulteert in een sterftecijfer van ongeveer 29% binnen 12 maanden.

Er zijn verschillende types van osteoporose die in twee hoofdgroepen vallen: Primaire (of idiopathische) osteoporose en secundaire osteoporose. Primaire osteoporose omvat juveniele osteoporose bij kinderen en adolescenten, postmenopauzale osteoporose bij oudere vrouwen en seniele osteoporose bij oudere mensen (dit type treft vooral oudere mannen).

Secundaire osteoporose omvat alle aandoeningen die osteoporose-gerelateerde symptomen hebben als een secundair effect dat voortvloeit uit de primaire effecten/symptomen van de aandoening. Oorzaken van secundaire osteoporose zijn onder meer maligniteit, systemische ontstekingsziekten en het gebruik van bepaalde medicamenten (bijv. glucocorticoïden, aromataseremmers).

Andere risicofactoren die kunnen bijdragen tot fracturen als gevolg van osteoporose zijn een lage body mass index (BMI), een voorgeschiedenis van eerdere fracturen op plaatsen die vaak voorkomen voor osteoporose, een ouderlijke voorgeschiedenis van heupfracturen, neiging tot vallen, roken, het gebruik van glucocorticoïden, alcoholgebruik en reumatoïde artritis.

Diagnose van osteoporose houdt in dat dual-energy X-ray absorptiometrie (DXA) wordt toegepast op de femurhals van de heup. Dit komt doordat de femurhals de plaats is met een hoger fractuurrisico.

Andere niet-invasieve diagnostische methoden zijn kwantitatieve echografie en computertaxiale tomografie. Deze technieken kunnen ook samen worden gebruikt op verschillende punten van de skeletbeoordeling van een patiënt (diagnose, prognose, monitoring van de behandeling).

Hoe calcium en vitamine D kunnen helpen bij osteoporose

De gids voor de preventie en behandeling van osteoporose is in eerste instantie ontwikkeld door de National Osteoporosis Foundation (NOF) en andere medische deskundigen op het gebied van botgezondheid. Deze richtlijn bevat aanbevelingen om het risico op het ontwikkelen van osteoporose bij postmenopauzale vrouwen en mannen van 50 jaar en ouder te verminderen.

Deze aanbevelingen omvatten het consumeren van voldoende hoeveelheden calcium en vitamine D, regelmatige spierversterkende lichaamsbeweging, het beoordelen van persoonlijke risicofactoren voor vallen, het verminderen van het roken van tabak en alcoholgebruik.

Natuurlijke bronnen van vitamine D. – Image Credit: Ekaterina Markelova /

Behandelingsopties omvatten farmacologische behandelingen (inclusief bisfosfonaten, oestrogeenagonist/antagonist, bijschildklierhormonen, enz.), en fysiotherapie (na een fractuur).

Een levenslange adequate inname van calcium en vitamine D is noodzakelijk voor een individu om de piekbotmassa te bereiken, aangezien skeletbotten ongeveer 99% van het calcium in het lichaam bevatten en vitamine D helpt bij de absorptie van calcium.

Verder lezen

• Alle Osteoporose Inhoud
• Botaandoening
• Wat is Osteoporose?
• Symptomen van osteoporose
• Osteoporose bij mannen

Citaties