Conservation
Na een steile daling zijn de populaties van de bruine pelikaan gestabiliseerd dankzij inspanningen op het gebied van natuurbehoud. De populaties zijn tussen 1966 en 2015 langzaam toegenomen, volgens de North American Bird Breeding Survey. Het Waterbird Conservation for the Americas schat 191.600-193.700 broedvogels op het continent, en vermeldt de soort als een soort van matige bezorgdheid. De soort scoort een 10 op 20 op de Continental Concern Score, en staat niet op de 2016 State of North America’s Birds’ Watch List. Bruine pelikanen zijn een levend symbool van hoe succesvol natuurbehoud kan zijn. Tussen eind jaren vijftig en begin jaren zeventig zijn ze bijna uit Noord-Amerika verdwenen doordat pesticiden in de voedselketen terechtkwamen. Het bestrijdingsmiddel endrin doodde de pelikanen zonder meer, terwijl DDT-besmetting leidde tot eieren met een dunne schaal die braken onder het gewicht van de ouders. In 1970 werden bruine pelikanen op de federale lijst van bedreigde diersoorten geplaatst. De benarde situatie van de pelikanen en andere soorten leidde tot een verbod op DDT in 1972 en een vermindering van het gebruik van endrin, waardoor het aantal pelikanen kon toenemen. In 1985 was het aantal pelikanen langs de Atlantische Oceaan en de oostelijke Golfkusten voldoende hersteld om deze populaties van de lijst te schrappen. Hoewel de bruine pelikaan de staatsvogel van Louisiana is, moest hij in die staat opnieuw worden geïntroduceerd in een programma dat duurde van 1968 tot 1980. De soort bereikte eind jaren negentig weer het aantal van voor de bestrijdingsmiddelen en werd in 2009 volledig van de lijst gehaald, minder dan een jaar voordat de olieramp met de Deepwater Horizon de populaties aan de Golfkust opnieuw bedreigde. De populaties blijven sinds de jaren zestig sterk toenemen, hoewel de pelikanen nog steeds worden bedreigd door de mens. Omdat ze broeden, roesten en foerageren in de buurt van scheepvaartkanalen, zijn ze zeer gevoelig voor olielekkages. Verstoring door menselijke activiteiten in hun broedgebieden aan de kust kan problemen veroorzaken, omdat pelikanen in paniek hun nesten vaak achterlaten of per ongeluk vernietigen. In het begin van de twintigste eeuw was de jacht een belangrijke doodsoorzaak en nog steeds jagen mensen op volwassen pelikanen en rapen eieren aan de kusten van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied (en af en toe in de Verenigde Staten, hoewel deze vogels worden beschermd door de Migratory Bird Treaty Act). Achtergelaten vislijnen vormen samen met vele zeedieren ook een bedreiging voor deze soort. Naar schatting sterven alleen al in Florida jaarlijks meer dan 700 volwassen en onvolwassen pelikanen doordat ze verstrikt raken in vistuig van sportvissers.Terug naar boven