Portland Trail Blazers (2006-2011)Edit
seizoen 2006-07Edit
Roy’s NBA-debuut was in zijn thuisstad tegen de Seattle SuperSonics. Hij scoorde 20 punten in die wedstrijd, en 19 in de daaropvolgende wedstrijd. Een blessure in zijn linker hiel hield hem 20 wedstrijden aan het begin van het seizoen op, maar hij scoorde zijn eerste double-double kort na zijn terugkeer, op 22 december 2006, tegen de Toronto Raptors. Eind januari 2007 voerde Roy alle NBA rookies aan met 14.5 punten per wedstrijd. Hij werd de vierde Trail Blazer die werd geselecteerd voor de rookie-ploeg van de NBA All-Star Weekend Rookie Challenge sinds de oprichting in 1994. Hij was de eerste Trail Blazer die deelnam aan het All-Star Weekend sinds de selectie van Rasheed Wallace als All-Star reserve in 2001.
Hij was de Western Conference Rookie van de Maand in januari, februari en maart 2007. Na een gemiddelde van 16,8 punten, 4,4 rebounds en 4,0 assists per wedstrijd tijdens het NBA-seizoen 2006-07, werd Roy uitgeroepen tot NBA Rookie of the Year. Hij kreeg 127 van de 128 stemmen voor de eerste plaats. Door blessureleed speelde hij slechts 57 wedstrijden in dat seizoen, het op één na minste aantal wedstrijden voor een Rookie of the Year. Hij was de derde Trail Blazer die de prijs won, de eerste twee waren Geoff Petrie en Sidney Wicks.
seizoen 2007-08Edit
Roy startte in de eerste 48 wedstrijden van het seizoen 2007-08 en haalde een gemiddelde van 19,1 punten, 5,8 assists en 4,6 rebounds. Hij leidde de Blazers ook naar een 13-game winning streak in de maand december. Roy werd geselecteerd als reserve voor de 2008 NBA All-Star Game. Hij scoorde 18 punten in die wedstrijd, en had ook 9 rebounds. Hij blesseerde zijn rechterenkel in de laatste wedstrijd voor het All-Star Weekend. Hoewel hij lof kreeg voor zijn spel in het weekend, beïnvloedde de blessure zijn spel in de weken daarna. Hij speelde voor de tweede keer in de Rookie Challenge, dit keer als “sophomore”; teamgenoot LaMarcus Aldridge zat ook in de sophomore ploeg. Roy speelde ongeveer 29 minuten in de All-Star game, het meeste van alle Western Conference spelers. Hij won ook 18 punten van Chris Paul en Amar’e Stoudemire.
seizoen 2008-09Edit
In het voorseizoen van 2008 onderging Roy een medische ingreep van 20 minuten in Vancouver, Washington, waarbij teamarts Don Roberts een stukje kraakbeen verwijderde dat irritatie veroorzaakte in Roy’s linkerknie. Roy miste enkele weken actie vanwege de revalidatie, maar was klaar op de openingsdag van het seizoen tegen de Los Angeles Lakers. Op 6 november, tegen de Houston Rockets, sloeg Roy een 30-foot jumper in overtime met nog acht tienden van een seconde te gaan.Op 18 december scoorde Roy een career-high 52 punten tegen de Phoenix Suns. Hij maakte 14 van de 27 schoten van het veld, 19 van de 21 van de vrije-worplijn, en 5 van de 7 van de driepuntslijn. Hij voegde zes assists, vijf rebounds en een geblokt schot toe, alles zonder turnover. Op 24 januari verbrak Roy een Blazers-record met 10 steals tegen de Washington Wizards. Op 8 februari, toen de Blazers met 1 punt achterstonden tegen de Knicks, maakte Roy een lay-up op de buzzer om de wedstrijd te winnen met 109-108. Vanaf 16 februari 2009 had Roy 24 schoten waarmee de wedstrijden werden gelijkgespeeld of gewonnen met 35 seconden of minder. Roy werd opnieuw geselecteerd als reserve in de 2009 NBA All-Star Game, waar hij 14 punten scoorde in 7-uit-8 schoten, 5 borden pakte en 5 assists uitdeelde in 31 minuten in de wedstrijd. Op 13 april werd Roy uitgeroepen tot Western Conference Speler van de Week, de vierde keer dat hij deze prijs won. Roy en Clyde Drexler zijn de enige Portland Trail Blazers die de prijs vier keer wonnen. Roy eindigde op de 9e plaats in de MVP-verkiezingen voor het seizoen 2008-09, met één stem op de 4e plaats en vier stemmen op de 5e plaats voor een totaal van 7 punten. Roy werd op 13 mei uitgeroepen tot het All-NBA Second Team en was daarmee de eerste Blazer die sinds het seizoen 1991-92 een All-NBA-team haalde.
seizoen 2009-10Edit
Op 5 augustus 2009 werd bevestigd dat Roy akkoord was gegaan met een vierjarig contract met een maximumsalaris en een optie voor een vijfde jaar, waardoor hij in ieder geval tot en met het seizoen 2013-14 Trail Blazer zou blijven.
Roy werd geselecteerd om deel te nemen aan de 2010 NBA All-Star Game, wat zijn derde selectie als een NBA All-Star markeert. Roy werd echter aan de kant gezet vanwege een hamstringblessure die hij op 13 januari tegen de Milwaukee Bucks opliep en op 20 januari tegen de Philadelphia 76ers opnieuw verergerde.
Op 11 april 2010 blesseerde Roy zijn rechterknie. Magnetische resonantie beeldvorming die nacht bevestigde een botcontusie (botkneuzing) van de rechterknie en op 12 april, verder onderzoek van de MRI toonde een lichte meniscus scheur. Roy werd op 16 april geopereerd en zou op zijn minst de eerste ronde van de 2010 NBA play-offs missen, maar keerde terug voor Game 4 na acht dagen hersteltijd om de Blazers naar een overwinning te leiden.
Roy werd op 6 mei benoemd tot het All-NBA Third Team, en dit was zijn tweede seizoen op rij dat hij werd benoemd tot een All-NBA Team. Voordat het volgende seizoen begon, noemde conferentie rivaal Kobe Bryant Roy de moeilijkste speler om te bewaken in het Westen, bewerende dat hij “geen zwakke punten in zijn spel had.”
2010-11 seizoenEdit
Roy begon de eerste maand van het seizoen scorend op zijn normale tempo, maar tegen december begon het te tonen dat zijn knieën, die hem al dwarszaten sinds college en geblesseerd raakten in april, kwakkelden door een gebrek aan kraakbeen. Hij miste negen wedstrijden voordat de Trail Blazers aankondigden dat hij voor onbepaalde tijd uitgeschakeld zou zijn. Er werd alom gespeculeerd dat Roy niet meer op een All-Star niveau zou kunnen spelen. Hierdoor moest het team de aanval laten lopen via forward LaMarcus Aldridge en backup guard Wesley Matthews.
Op 17 januari 2011 onderging Roy een arthroscopische operatie aan zijn beide knieën. Hij keerde op 25 februari terug in de basis en scoorde 18 punten, waaronder een rake driepunter om overtime te forceren, en hielp de Blazers de wedstrijd met 107-106 te winnen. Roy nam vervolgens een reserverol aan voor de rest van het seizoen en scoorde inconsistent om te eindigen met een laag seizoensgemiddelde van 12,2 punten, 2,6 rebounds, 2,7 assists en 28 minuten in 47 wedstrijden.
De Blazers stonden vervolgens tegenover de Dallas Mavericks in de eerste ronde van de 2011 NBA playoffs. Roy schoot 1-uit-8 in de eerste 2 wedstrijden, waaronder een Game 2 waarin hij slechts 8 minuten speeltijd kreeg en geen punten scoorde. De Blazers verloren beide wedstrijden en kwamen op een 0-2 achterstand in de reeks. Hij uitte zijn frustratie over het feit dat hij de laatste wisselspeler was in de eerste twee kwarten en slechts 8 minuten speelde nadat hij 26 minuten had gekregen in Game 1. De serie ging toen naar Portland, en Roy scoorde 16 punten in 23 minuten van de bank om de Blazers naar een 97-92 Game 3 overwinning te stuwen.
Zowel de Blazers als de Mavericks begonnen Game 4 met een rustige eerste helft, met Dallas licht leidend. De Blazers misten vervolgens hun eerste 15 schoten na rust terwijl de voorsprong van de Mavs opliep tot 67-44. Roy maakte een driepunter aan het einde van het derde kwart om de voorsprong terug te brengen tot 67-49. In het vierde kwart scoorde Roy 18 punten nadat hij in de drie kwarten daarvoor 1-op-3 had gespeeld, waaronder een beslissende 4-punter om de stand gelijk te trekken en een bankstoot vanuit het midden van de paint met nog 49 seconden te gaan om zijn team voorgoed op voorsprong te zetten, en hij eindigde met 24 punten om de Blazers naar een onwaarschijnlijke 84-82 zege te leiden en zo de reeks gelijk te trekken. De Blazers zouden de serie in 6 games verliezen, maar het gaf hoop voor Roy om volgend seizoen weer te beginnen.
RetirementEdit
Nauwelijks voordat het NBA trainingskamp opende na het oplossen van de 2011 NBA lockout, kondigde Roy aan dat zijn knieën zo ver gedegenereerd waren – hij miste kraakbeen tussen de botten van beide knieën – dat hij zich terugtrok uit basketbal.
Na zijn aankondiging van pensionering, gebruikten de Portland Trail Blazers hun amnesty-clausule op Roy voor salary cap flexibiliteit.
ComebackEdit
In juni 2012 kondigde Roy aan dat hij van plan was om een comeback te maken in de NBA. Hij zei dat hij voldoende hersteld was om te spelen na het hebben van de bloedplaatjes-rijk plasma procedure die Kobe Bryant ook heeft gehad om zijn knieën gezond te houden. Hij kon niet spelen voor Portland onder de huidige NBA Collectieve Arbeidsovereenkomst vanwege Portland’s amnestie van hem in 2011. Roy kwam op 1 juli 2012 op de vrije markt. Roy had naar verluidt interesse getoond in het tekenen bij de Dallas Mavericks, Golden State Warriors, Minnesota Timberwolves, Indiana Pacers, of Chicago Bulls.
Minnesota Timberwolves (2012-2013)Edit
Op 31 juli 2012 tekende Roy bij de Minnesota Timberwolves. De deal bracht Roy samen met All-Star forward Kevin Love en point guard Ricky Rubio. Hij besloot om nummer 3 te dragen, het nummer dat hij droeg tijdens zijn college-jaren in Washington. Hij voelde zich goed tijdens het trainingskamp, maar raakte geblesseerd na een botsing tijdens een wedstrijd in het voorseizoen op 26 oktober 2012. Hij speelde in vijf reguliere seizoenswedstrijden voordat hij een operatie aan zijn rechterknie moest ondergaan. Hij scoorde gemiddeld 5,8 punten per wedstrijd, 2,8 rebounds per wedstrijd en 4,6 assists per wedstrijd in 24,4 minuten tijdens het seizoen 2012-13. Roy werd op 10 mei 2013 door Minnesota ontslagen. Na afloop zei hij: “Elke keer als je uit de wedstrijd stapt, heb je ‘wat-als’. Ik heb het gevoel dat ik vorig jaar in staat was om die vragen te beantwoorden door er uit te gaan en het te proberen.”