Deze tijd van het jaar vindt er een avondspektakel plaats in boomtoppen in steden, dorpen en op het platteland. Honderden, en in sommige gevallen duizenden, kraaien verzamelen zich in winterroosters.
Velen van hen zijn lokale vogels die uitgebreide families zullen grootbrengen in achtertuinen en nabijgelegen bospercelen. Anderen zijn migranten van zo ver weg als Canada die zullen terugkeren naar huis zodra de lente arriveert om te blijven. Hoe dan ook, de kraaien zorgen voor een indrukwekkend beeld en geluid rond Lewiston en Auburn.
Je begint ze ongeveer een uur voor de schemering op te merken. Als je voor een stoplicht staat, zie je misschien een paar dozijn kraaien hoog overvliegen. Of als je te voet bent, zoals Carey Davis, kijk je omhoog en zie je de lucht wervelen en donkerder worden naarmate hun aantal toeneemt.
“Ik bleef maar kijken terwijl ik over de brug liep, de heuvel op naar hier en ze bleven maar komen,” zegt Davis.
Mike Boone en zijn zoon waren op weg naar huis van voetbaltraining en stopten om de samenkomst te bekijken. Boone zegt dat hij heeft gemerkt dat de kraaien verschillende slaapplaatsen hebben in Lewiston en Auburn, niet ver van elkaar.
“Het is gewoon verbazingwekkend,” zegt hij. “Er zijn er elke avond zo veel rond deze tijd en, ah, je rijdt gewoon door de stad en je kunt ze kilometers ver zien.”
Volg ze een paar minuten en hun gevleugelde stoet leidt je rechtstreeks naar de korvissige moederlode: een enorme slaapplaats van actieve, luidruchtige kraaien.
“Het is moeilijk om mijn gedachten bij de les te houden, alleen al bij het kijken naar vogels als deze,” zegt Doug Hitchcox, een natuuronderzoeker van Maine Audubon.
Hitchcox is gekomen om deze grote congregatie Amerikaanse kraaien in de tweelingsteden Lewiston en Auburn te bekijken.
Sluit je ogen en je zou ten onrechte kunnen denken dat je in de Afrikaanse Serengeti bent, maar deze kraaien zijn gemeenschappelijke, stedelijke bewoners. Op deze avond hebben ze zich gevestigd in enkele hoge bomen aan de rand van een parkeerplaats achter het Lewiston Department of Public Works. Tuurend door zijn verrekijker schat Hitchcox dat deze specifieke zwerm minstens 10.000 vogels bevat. Het klinkt als een ongewoon groot aantal, maar Hitchcox zegt dat zwermen vogels zoals deze vroeger een alledaags gezicht waren.
“We zijn zoveel vogels kwijtgeraakt aan een aantal dingen, maar als je hoort over verslagen van zwermen passagiersduiven bij de miljoenen, nu zijn ze volledig uitgestorven,” zegt hij. “Het verbaast je hoe verbaasd we zijn over een paar duizend vogels, en dan te bedenken dat er honderd jaar geleden al miljoenen passagiersduiven overvlogen.”
Even vandaag de dag, veel grotere slaapplaatsen van kraaien zijn gedocumenteerd, waaronder een in Auburn, New York die dateert uit 1913, met honderdduizend kraaien en een andere in Oklahoma met twee miljoen.
In de literatuur, niet de wetenschap, worden grote zwermen als deze vaak aangeduid als een moord. En terwijl kraaien, die worden beschouwd als de meest intelligente en sociale van alle vogels en de neiging hebben om te paren voor het leven, vaak worden verguisd als voorbodes van het kwaad of als een teken van de dood.
Wie kan de beroemde scène vergeten van schoolkinderen die worden aangevallen door een boze menigte kraaien – in Alfred Hitchcock’s horrorfilm uit 1963 – “The Birds?”
Maar Doug Hitchcox zegt dat de kraaien zich niet verzamelen voor een snode reden. Ze doen het, zo geloven wetenschappers, om roofdieren zoals de grote uil af te schrikken, warm te blijven, naar partners te zoeken en mogelijk wat nieuws te delen.
“Je hebt al deze vogels die waarschijnlijk van verschillende plaatsen komen waar ze zich de hele dag hebben gevoed,” zegt hij. “Er zijn mensen die denken dat er een uitwisseling van informatie plaatsvindt, dus misschien komen kraaien bij elkaar – niet dat we ooit kunnen vertellen wat ze eigenlijk zeggen – maar misschien zeggen ze dat ze een groot veld vol graan hebben gevonden.”
“Weet je, er is geen Kapitein Kraai die iedereen vertelt: ‘Oké jongens, vanavond gaan we hierheen. Het is allemaal een groepsbeslissing die wordt genomen,” zegt Dr. Kevin McGowan van het Cornell Lab of Ornithology.
McGowan is al meer dan 30 jaar bezig met het banderen en bestuderen van kraaien in zijn geadopteerde woonplaats van Ithaca, New York. Hij zegt dat kraaien zo slim zijn dat ze het gezicht van een persoon kunnen onthouden en leren om bepaalde gedragingen en geluiden te associëren.
“Ik heb een aantal families die me vrij goed kennen omdat ik ze pinda’s gooi gewoon als een snack soort ding,” zegt hij. “En ze weten wanneer mijn garagedeur opengaat. Ze kennen het geluid daarvan en dan komen ze naar me toe en achtervolgen mijn auto door de straat. En ze komen over de straat geraasd. Het is als wachten, wachten, wachten, proberen om de auto in te halen.”
McGowan zegt dat kraaien die in stedelijke gebieden nestelen een trend is die, niet zo toevallig, begon in de late jaren 1970, toen het illegaal werd om ze af te schieten. Maar in de afgelopen decennia heeft het West Nile Virus een zware tol geëist van kraaien in de staat New York en andere plaatsen, wat zorgen baart bij zowel wetenschappers als vogelliefhebbers die het idee verwerpen dat een enorme bijeenkomst van kraaien iets anders is dan een natuurlijk wonder.
Grote slaapplaatsen zoals die in Lewiston zullen de komende weken beginnen op te breken tijdens het paarseizoen en dan tegen de winter weer verschijnen met de ondergaande zon.
Updated 16:55 uur 6 maart 2019