We willen allemaal die perfecte man vinden. We zijn allemaal op zoek naar liefde: de grote liefde, die de wereld zal veranderen zoals we die kennen.
We besteden zo veel tijd aan wachten, zoeken en uitgaan tot we vinden wat we zoeken.
Helaas is uitgaan niet altijd rozengeur en maneschijn. Als het regent, giet het – soms.
Het is al menig meisje overkomen. De situatie voelt hopeloos, totdat je plotseling op een geweldige eerste date bent, en die verandert in een tweede.
De relatie bloeit. Maar je houdt je opties open; je gaat met iemand anders uit… en die vent is net zo geweldig.
Je gaat met beide jongens uit. Waarom ook niet? Je bent maar één keer jong!
In het begin lijkt het niet zo’n groot probleem. Je bent niet zo serieus met een van hen. Je zegt tegen jezelf: “Het is oké. Ik zal het weten wanneer mijn hart me vertelt welke van deze jongens de juiste is. Ik zal op die kruispunten komen en alles zal duidelijk worden.”
Toch, zonder het zelfs te beseffen, kun je plotseling merken dat je serieus wordt met beide jongens.
Hier ben je dan, de tijd vliegt voorbij, en je hebt nog niet kunnen kiezen. Je weet dat je zou moeten kiezen, maar je kunt het gewoon niet opbrengen om je te binden.
Je voelt je als het personage van Mandy Moore in “Because I Said So”: hopeloos heen en weer geslingerd tussen de prachtige muzikant en de stabiele, sexy miljonair.
Wat als je de verkeerde keuze maakt? Wat als je DENKT dat een van de mannen geschikt voor je is — maar dat is hij echt niet? Wat als je de liefde van je leven misloopt?
Wat als?!
Wanneer twee mannen om jouw liefde strijden, voel je je misschien de ultieme vangst, maar je zult de ultieme verliezer zijn.
Je besluiteloosheid is een wrede truc van het universum. Je bent al zo lang vrijgezel, maar je krijgt twee verschillende azen tegelijk. Dat is niet echt eerlijk tegenover jou, en tegenover de twee mannen met wie je uitgaat. Je houdt van verschillende kwaliteiten in beide mannen. Ze zijn zo verschillend, maar ze hebben allebei kwaliteiten die je interesse wekken. De een heeft het beste gevoel voor humor, de ander is geestig en slim. De een heeft misschien de beste kont; de ander heeft misschien een indrukwekkende baard. (Hé, esthetiek is ook belangrijk voor meisjes).
Als je twee kerels tegelijk ziet, zijn ze zelden gelijk. Dat is wat de situatie aantrekkelijk maakt: Ze zijn geweldig op tegengestelde (maar gelijke) manieren.
Het schuldgevoel is zo echt.
Je voelt je als een actrice in je eigen leven. Je speelt de perfecte vriendin in twee verschillende relaties. Je wordt gekweld door schuldgevoelens.
Je vindt beide mannen zo leuk, maar je kunt het niet opbrengen om er maar een te kiezen. Dit maakt dat je wilt huilen.
Tegelijkertijd ben je zo ongelooflijk blij dat je twee mensen hebt die je zo’n goed gevoel geven. Je schaamte is voelbaar, maar je besluiteloosheid weegt altijd zwaarder dan je schuldgevoel.
Je krijgt een enorme FOMO.
Die altijd gevreesde plaag, datgene wat je in beide relaties blijft wikkelen: FOMO.
Je houdt de poppenkast zo lang mogelijk vol, in de hoop dat de wereld voor je zal beslissen. Je bent doodsbang om iets te missen. Je wilt niet verkeerd kiezen en met niets eindigen. Je wilt niet terugkijken op deze tijd in je leven en denken: “Wow, ik heb het echt verknald toen ik zo dicht bij het vinden van liefde was.”
Je ZULT per ongeluk hun namen verwarren.
Het is totaal onvermijdelijk. Op een gegeven moment noem je een van je “vriendjes” bij de naam van de ander.
Best-case scenario: het gebeurt als je op stap bent. U kunt onmiddellijk terug en doen ernstige damage control: “Wat? Oh, ik denk dat ik je John genoemd omdat mijn beste vriend John net sms’te me. Haha.”
In het ergste geval: het gebeurt terwijl je seks hebt. Dan ben je f*cked. En niet op een goede manier. Het is uitputtend. Het is echt uitputtend om met twee mensen tegelijk uit te gaan. Ik bedoel, het is al moeilijk genoeg om tijd te maken om één persoon te zien, laat staan twee.
Je eindigt zo overweldigd als je probeert je avonden in evenwicht te brengen tussen je vriendjes — EN tijd maken voor je vrienden.
Het lijkt meer moeite dan het waard is.
Je denkt voortdurend aan de toekomst.
Je weet dat je uiteindelijk moet kiezen. Het is altijd aanwezig in je achterhoofd. Het is een stemmetje dat fluistert: “Je moet er een kiezen. Je kunt zo niet doorgaan. Ze zullen erachter komen.”
Je probeert je een leven voor te stellen met maar één jongen, maar dat lukt je niet. De jongen met wie je op een bepaald moment bent, zal degene zijn die je het leukst vindt. Je bent altijd heen en weer aan het slingeren. Je zit constant verstrikt in een web van leugens. Je wordt de grootste leugenaar ter wereld. Je verzint allerlei belachelijke verzinsels om beide jongens van elkaar gescheiden te houden.
Een vriendje denkt dat je gisteravond bij je zus was, dus verzin je anekdotes van jullie avond samen en waarschuwt je zus voor het geval hij ernaar vraagt. Het wordt onmogelijk om je leugens recht te houden.
Je ruïneert onvermijdelijk beide relaties.
Als je niet tot een beslissing komt (EN SNEL), worden beide relaties verwoest. Uiteindelijk zullen alle leugens en het stiekeme gedoe je inhalen.
Binnen enkele ogenblikken implodeert je hele romantische leven, waardoor je verdrietig en alleen achterblijft.
Alles is klote; je had twee geweldige jongens, en nu ben je geëindigd met niets. Je wilde je cake hebben en er ook van eten. Maar je blijft maar hongerig.
Je accepteert je daden en groeit ervan.
Na een hoop tranen en zware schuldgevoelens accepteer je dat je de situatie op alle verkeerde manieren hebt aangepakt.
Je neemt verantwoordelijkheid voor je daden. Je stopt met het universum de schuld te geven en beseft dat jij degene bent die het verknald heeft.
Je belooft dat je het de volgende keer beter zult doen. Je zweert dat dit nooit meer zal gebeuren. Immers, als een van deze jongens de ware was, zou je niet in de eerste plaats zo in de war zijn.