AustraliëEdit
In Australië was de pub, een lokale variant van het Engelse origineel, vanaf de koloniale periode tot heden de belangrijkste vorm van commerciële alcoholische drankgelegenheid met vergunning. Tot in de jaren zeventig waren de Australische pubs traditioneel georganiseerd in gescheiden drinkzones: de “public bar” was alleen toegankelijk voor mannen, terwijl de “lounge bar” of “saloon bar” zowel mannen als vrouwen diende (gemengd drinken dus). Dit onderscheid werd geleidelijk opgeheven naarmate de antidiscriminatiewetgeving en het vrouwenrechtenactivisme het concept van een openbare drinkgelegenheid die alleen toegankelijk was voor mannen, afbraken. Wanneer in eenzelfde gelegenheid nog steeds twee bars bestaan, is de ene (die van de “public bar”) meer van het lagere marktsegment, terwijl de andere (die van de “lounge bar”) meer van het hogere marktsegment is. Mettertijd, met de invoering van speelautomaten in hotels, zijn of worden vele “loungebars” omgebouwd tot speelzalen.
Beginnend in het midden van de jaren vijftig werden de voordien strenge wetten inzake drankvergunningen geleidelijk versoepeld en hervormd, met als gevolg dat de handelsuren in pubs werden verlengd. Dit was gedeeltelijk om een einde te maken aan de sociale problemen in verband met de vroege sluitingstijden – met name de beruchte “six o’clock swill” – en de bloeiende handel in “sly grog” (illegale alcoholverkoop). Er kwamen meer drankgelegenheden met vergunning, waaronder kleinhandelszaken voor flessen (voordien waren flessen alleen in pubs te koop en werden zij streng gecontroleerd). Met name in Sydney verscheen een nieuwe categorie lokalen met vergunning, de wijnbar; daar kon alcohol worden geschonken op voorwaarde dat dit samen met een maaltijd gebeurde. Deze gelegenheden werden zeer populair aan het einde van de jaren 1960 en het begin van de jaren 1970 en vele boden gratis entertainment aan, waardoor ze een belangrijk facet werden van de Sydney muziekscene in die periode.
In de grote Australische steden is er vandaag een grote en diverse bar scene met een waaier van sferen, modi en stijlen die elk niveau van de kosmopolitische samenleving bedient.
CanadaEdit
Publiek drinken begon met de vestiging van koloniale tavernes in zowel de V.S. als Canada. Terwijl de term veranderde in Public house vooral in het V.K., bleef de term Tavern gebruikt worden in plaats van Pub in zowel de V.S. als Canada.Openbare drinkgelegenheden werden verboden door het Verbod op alcohol, dat een provinciale bevoegdheid was (en is). Het verbod werd in de jaren 1920 provincie per provincie opgeheven. Er was geen universeel recht om alcohol te consumeren, en alleen mannen van wettelijke leeftijd mochten dat. “Biercafés” kwamen veel voor in de nasleep van het verbod, waarbij de plaatselijke wetgeving vaak geen amusement toestond (zoals het spelen van spelletjes of muziek) in deze etablissementen, die uitsluitend bedoeld waren voor het nuttigen van alcohol.
Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog, en de blootstelling van ongeveer een miljoen Canadezen aan de tradities van de pubs die in het Verenigd Koninkrijk gebruikelijk waren door militairen die daar dienden, werden die tradities meer gewoon in Canada. Deze tradities omvatten het drinken van donkere ales en stouts, de “pub” als een sociale ontmoetingsplaats voor beide geslachten, en het spelen van spelletjes (zoals darts, snooker of pool). Tavernes werden zeer populair in de jaren 1960 en 1970, vooral bij mensen uit de arbeidersklasse. Canadese tavernes, die nog steeds te vinden zijn in afgelegen gebieden van Noord-Canada, hebben lange tafels met banken langs de zijkanten. Patronaten in deze tavernes bestellen vaak bier in grote kwartflessen en drinken goedkope Canadese rogge-whisky van een “bar brand”. In sommige provincies hadden tavernes vroeger aparte ingangen voor mannen en vrouwen. Zelfs in een grote stad als Toronto bestonden de aparte ingangen tot het begin van de jaren 1970.
Canada heeft enkele van de nieuwere Amerikaanse bar tradities (zoals de “sports bar”) van de laatste decennia overgenomen. Als gevolg daarvan is de term “bar” gaan verschillen van de term “pub”, in die zin dat bars meestal “gethematiseerd” zijn en soms een dansvloer hebben. Bars met dansvloeren zijn meestal voorbehouden aan kleine of voorstedelijke gemeenschappen. In grotere steden worden bars met grote dansvloeren meestal clubs genoemd en is er uitsluitend gelegenheid om te dansen. Etablissementen die zichzelf pubs noemen, lijken qua stijl vaak veel meer op een Britse pub. Voor de jaren 1980 werden de meeste “bars” gewoon “taverne” genoemd.
Vaak komen bars en pubs in Canada tegemoet aan supporters van een plaatselijk sportteam, meestal een hockeyteam. Er is een verschil tussen de sportbar en de pub; sportbars richten zich op tv-schermen waarop wedstrijden te zien zijn en uniformen, uitrusting, enz. worden getoond. In pubs worden over het algemeen ook wedstrijden getoond, maar ligt de nadruk niet uitsluitend op die wedstrijden. De taverne was populair tot het begin van de jaren 1980, toen bars in Amerikaanse stijl, zoals wij die vandaag kennen, populair werden. In de jaren 1990 werden imitatie pubs in Britse en Ierse stijl populair en namen als “The Fox and Fiddle” en “The Queen and Beaver” weerspiegelen naamgevingstendensen in Groot-Brittannië. Taverne- of pubachtige etablissementen met gemengd eten en drinken zijn over het algemeen gebruikelijker dan bars in Canada, hoewel beide kunnen worden gevonden.
Wettelijke beperkingen op bars worden vastgesteld door de Canadese provincies en territoria, wat heeft geleid tot een grote variëteit. Terwijl sommige provincies zeer restrictief zijn geweest met hun barregulering, met strikte sluitingstijden en een verbod op het verwijderen van alcohol uit het pand, zijn andere provincies liberaler geweest. De sluitingstijden lopen meestal van 2:00 tot 4:00 a.m.
In Nova Scotia, met name in Halifax, was er tot in de jaren tachtig een heel apart systeem van op geslacht gebaseerde wetten van kracht gedurende tientallen jaren. Tavernes, bars, zalen, en andere classificaties maakten onderscheid of het uitsluitend voor mannen of vrouwen was, mannen met uitgenodigde vrouwen, vice versa, of gemengd. Nadat dit terzijde was geschoven, was er de kwestie van de waterclosets. Dit leidde ertoe dat veel taveernes “poederkamers” toevoegden; soms werden die later gebouwd, of werden delen van keukens of bovenzalen gebruikt, als het sanitair dat toeliet. Dit gold ook voor verbouwingen in voormalige “zitkamers”, voor mannenvoorzieningen.
ItaliëEdit
In Italië is een “bar” een plaats die meer lijkt op een café, waar men ’s morgens of ’s middags meestal koffie, cappuccino of warme chocolademelk drinkt en een snack eet, zoals broodjes (panini of tramezzini) of gebak. Alle soorten alcoholische dranken worden echter ook geserveerd. De openingstijden variëren: sommige zaken zijn ’s morgens heel vroeg open en sluiten relatief vroeg op de avond; andere, vooral als ze naast een theater of een bioscoop liggen, kunnen tot laat in de avond open zijn. Veel grotere bars zijn ook restaurants en discotheken.Veel Italiaanse bars hebben ’s avonds een zogenaamd “aperitivo”-tijdstip ingevoerd, waarbij iedereen die een alcoholische drank koopt dan gratis toegang heeft tot een meestal overvloedig buffet van koude gerechten zoals pastasalades, groenten en diverse voorgerechten.
PolenEdit
In modern Pools wordt een bar meestal pub (meervoud puby) genoemd, een lening uit het Engels. Poolse pubs serveren verschillende soorten alcoholische dranken, maar ook andere dranken en eenvoudige snacks zoals chips, pinda’s of pretzelstokjes. De meeste gelegenheden hebben luide muziek en sommige hebben regelmatig live optredens. Hoewel het Poolse woord bar ook kan worden toegepast op dit soort etablissementen, wordt het vaak gebruikt om elk soort goedkoop restaurant aan te duiden, en kan het dus worden vertaald als diner of cafetaria. Zowel in bary als in puby wordt de toonbank waar men bestelt bar genoemd, een ander duidelijk leenwoord uit het Engels.
Bar mleczny (letterlijk ‘melkbar’) is een soort goedkoop zelfbedieningsrestaurant dat een breed scala aan gerechten serveert, met een eenvoudig interieur, meestal geopend tijdens het ontbijt en de lunch. Zowel qua menu als qua inrichting lijkt het sterk op het Russische столовая. Het kan ook worden vergeleken met wat in Engels-sprekende landen greasy spoon wordt genoemd. Bary mleczne schenken zelden alcoholische dranken.
De term bar szybkiej obsługi (lit. “snelbedieningsrestaurant”) verwijst ook naar eetgelegenheden – niet naar drinkgelegenheden. Hij wordt geleidelijk vervangen door de Engelse term fast food. Een andere naam, bar samoobsługowy, kan worden gebruikt voor elk soort zelfbedieningsrestaurant. Sommige Poolse bars serveren slechts één soort maaltijd. Een voorbeeld hiervan zijn restaurants die pasztecik szczeciński serveren, een traditionele specialiteit van de stad Szczecin. Het kan aan tafel worden genuttigd of worden meegenomen.
SpanjeEdit
Bars zijn gebruikelijk in Spanje en vormen een belangrijk onderdeel van de Spaanse cultuur. In Spanje is het gebruikelijk dat een stad veel bars heeft en zelfs dat er meerdere in dezelfde straat liggen. De meeste bars hebben een deel van de straat of het plein buiten met tafels en stoelen met parasols als het weer het toelaat. Spaanse bars staan ook bekend om het serveren van een breed scala aan broodjes (bocadillos), evenals snacks, tapas of pinchos genaamd.
Tapas en pinchos kunnen op twee manieren aan de klanten worden aangeboden, hetzij als aanvulling op een drankje of in sommige gevallen worden ze apart in rekening gebracht, in beide gevallen wordt dit gewoonlijk duidelijk aan de klanten van de bar aangegeven door het tonen van informatie op de muur, op menu’s en prijslijsten.De anti-rookwet is ingegaan op 1 januari 2011 en sinds die datum is het verboden te roken in bars en restaurants, evenals alle andere overdekte ruimten, gesloten commerciële en staatseigendommen zijn nu rookvrije ruimten.
Spanje is het land met de hoogste verhouding bars / bevolking met bijna zes bars per duizend inwoners, drie keer de verhouding van het Verenigd Koninkrijk en vier keer die van Duitsland, en het heeft alleen al het dubbele aantal bars dan de oudste van de 28 leden van de Europese Unie. De betekenis van het woord “bar” in Spanje heeft echter niet de negatieve connotatie die inherent is aan hetzelfde woord in veel andere talen. Voor de Spanjaarden is een bar in wezen een ontmoetingsplaats, en niet noodzakelijk een plaats waar alcoholische dranken worden geconsumeerd. Als gevolg daarvan worden kinderen gewoonlijk toegelaten in bars, en het is gebruikelijk om gezinnen in bars te zien tijdens het weekend of aan het eind van de dag. In kleine steden kan de “bar” het centrum van het sociale leven vormen, en het is gebruikelijk dat mensen na sociale evenementen naar de bar gaan, zowel senioren als kinderen.
Verenigd KoninkrijkEdit
In het Verenigd Koninkrijk zijn bars ofwel gebieden waar alcoholische dranken worden geserveerd binnen inrichtingen zoals hotels, restaurants, universiteiten, of zijn ze een bepaald type inrichting waar alcoholische dranken worden geserveerd, zoals wijnbars, “stijlbars”, bars waar alleen privéleden lid van zijn. Het belangrijkste type gelegenheid waar alcohol wordt verkocht voor consumptie ter plaatse is echter de pub. Sommige bars zijn vergelijkbaar met nachtclubs, in die zin dat ze luide muziek en gedempte verlichting hebben, of een kleding- en toelatingsbeleid voeren, waarbij bars in de binnenstad meestal deurpersoneel bij de ingang hebben.
‘Bar’ duidt ook op een afzonderlijke drinkruimte binnen een pub. Tot voor kort hadden de meeste pubs twee of meer bars – vaak de pub of tapkamer en de saloon bar of lounge, waar de inrichting beter was en de prijzen soms hoger lagen. De benaming van de bars verschilde per regio. In de laatste twee decennia zijn veel pubs opengebroken tot afzonderlijke ruimten, wat sommige mensen betreuren omdat het de flexibiliteit, intimiteit en het traditionele gevoel van een pub met meerdere kamers verliest.
Een van de laatste dive bars in Londen was onder de Kings Head Pub in Gerrard Street, Soho.
Verenigde StatenEdit
In de Verenigde Staten wordt juridisch vaak onderscheid gemaakt tussen restaurants en bars, en zelfs tussen soorten bars. Dit onderscheid varieert van staat tot staat, en zelfs tussen gemeenten. Biercafés (soms tavernes of pubs genoemd) mogen wettelijk alleen bier en eventueel wijn of cider verkopen. Slijterijen, ook wel gewoon bars genoemd, verkopen ook sterke drank.
Bars zijn soms vrijgesteld van rookverboden waaraan restaurants zijn onderworpen, zelfs als die restaurants een drankvergunning hebben. Het onderscheid tussen een restaurant dat drank serveert en een bar wordt meestal gemaakt door het percentage van de inkomsten uit de verkoop van drank, hoewel steeds meer rookverboden ook voor bars gelden.
Op de meeste plaatsen is het bars verboden om alcoholische dranken mee te nemen, en dit maakt ze duidelijk anders dan slijterijen. Sommige brewpubs en wijnmakerijen kunnen alcohol schenken om mee te nemen, maar onder de regels die gelden voor een slijterij. In sommige gebieden, zoals New Orleans en delen van Las Vegas en Savannah, Georgia, mogen open recipiënten alcohol worden bereid om mee te nemen. Dit soort beperking is meestal afhankelijk van een open container wet. In Pennsylvania en Ohio mogen bars sixpacks bier “to-go” verkopen in originele (verzegelde) verpakkingen door een meeneemvergunning te verkrijgen. New Jersey staat toe dat alle vormen van verpakte goederen in bars worden verkocht, en staat toe dat verpakt bier en verpakte wijn worden verkocht op elk moment dat de verkoop van alcoholische dranken in drankgelegenheden is toegestaan.
In de 19e eeuw werden drinkgelegenheden saloons genoemd. In het Amerikaanse Oude Westen was de meest populaire gelegenheid in de stad gewoonlijk de Western saloon. Veel van deze saloons zijn bewaard gebleven, hoewel hun diensten en kenmerken met de tijd zijn veranderd. Nieuwere etablissementen zijn soms in westernsaloonstijl gebouwd voor een nostalgisch effect. In Amerikaanse steden waren er ook talrijke saloons, waar alleen mannen mochten komen en die meestal eigendom waren van een van de grote brouwerijen. Dronkenschap, vechtpartijen en alcoholisme maakten de saloon tot een krachtig symbool van alles wat er mis was met alcohol. Saloons waren het voornaamste doelwit van de drankbestrijding en de Anti-Saloon League, opgericht in 1892, was de machtigste lobby voor het verbod. Toen het verbod werd ingetrokken, vroeg president Franklin D. Roosevelt de staten om de terugkeer van saloons niet toe te staan.
Vele “pubs” met een Iers of Brits thema bestaan in de Verenigde Staten en Canada en in sommige landen op het Europese vasteland.
In mei 2014 had Pittsburgh, Pennsylvania de meeste bars per hoofd van de bevolking in de Verenigde Staten.
Voormalig JoegoslaviëEdit
In Bosnië en Herzegovina, Kroatië, Montenegro en Servië overlappen moderne bars met koffiehuizen en grotere bars zijn soms ook nachtclubs. Sinds de jaren tachtig hebben ze een sociale functie die vergelijkbaar is met die van de bars in Italië, Spanje en Griekenland, als ontmoetingsplaatsen voor mensen in een stad.