Ahmaud Arbery : Op 23 februari liep een 25-jarige ongewapende zwarte jogger door een blanke buurt in Georgia en werd hij neergeschoten door twee blanke “burgerwachten” – een vader en zoon. De mannen beweerden dat Arbery voldeed aan de beschrijving van een man die in de buurt verschillende inbraken had gepleegd, hoewel het duidelijk was dat Arbery aan het joggen was. Hoewel beide mannen nu in hechtenis zitten voor de moord, duurde het maanden voordat gerechtigheid geschiedde; vanwege COVID-19 – en vanwege de persoonlijke banden van de mannen met de officier van justitie.
Breonna Taylor : Op 13 maart werd een jonge hulpverleenster uit Louisville die in de frontlinie van deze pandemie stond, acht keer doodgeschoten in haar eigen huis door politieagenten die dachten dat zij een verdachte was die zij al in hechtenis hadden. De politie voerde een “geen-klop huiszoekingsbevel” uit en vuurde 20 kogels af in het appartement. Kenneth Walker, Breonna’s vriend, werd ter plaatse gearresteerd omdat hij uit zelfverdediging op de agenten had teruggeschoten.
George Floyd: Op 25 mei werd een man uit Minneapolis die verdacht werd van valsheid in geschrifte, gedood door een politieagent, die zijn knie in Floyds nek drukte terwijl Floyd “Ik krijg geen adem” schreeuwde. De vier betrokken agenten zijn ontslagen, maar de familie van Floyd eist dat de agenten worden berecht voor moord. Floyd had geen strafblad en was een sportster op de middelbare school.
Armenen – als je deze moorden niet ziet als een voortzetting van de mensenrechtenschendingen die onze voorouders zijn aangedaan, dan heb je niet goed genoeg geluisterd naar de verhalen over de Genocide.
Ottomaanse propaganda beschreef Armeniërs als “verraders, saboteurs, spionnen, samenzweerders, ongedierte, en ongelovigen”. De Ottomanen gebruikten deze taal om de moord op 1,5 miljoen Armeniërs te rechtvaardigen. We moeten ons er vooral van bewust zijn dat we de moorden op zwarte mensen niet onbewust of bewust verwerpen vanwege onze inherente vooroordelen, of vanwege ons blinde vertrouwen in de politiemacht. Elk geval moet worden onderzocht. Onthoud: regeringen hebben van oudsher minderheidsgroepen onderdrukt om aan de macht te komen en een gunstige status quo in stand te houden – maar dat betekent niet dat wij als volk in de pas moeten lopen met die onderdrukking.
Als overlevenden van de eerste, meest gedocumenteerde en minst erkende Genocide van de vorige eeuw hebben Armeniërs een uniek historisch perspectief op mensenrechtenschendingen en dus de plicht om het onrecht van vandaag te belichten, waar het zich ook voordoet. Als een groep die nu rechtstreeks profiteert van het blanke voorrecht in Amerika, moeten we alles doen wat in onze macht ligt om een stem te geven aan de stemlozen. Armeens-Amerikanen zijn een sterke, machtige groep; we mogen de impact die onze solidariteit en steun kan hebben op onderdrukten niet onderschatten.