Een patiënt ondergaat een anti-VEGF-injectie. Klik op de afbeelding voor een vergroting.
De patiënt mag niet spreken, hoesten of niezen, aangezien streptokokkenisolaten in speeksel driemaal meer kans hebben om endophthalmitis te veroorzaken na een intravitreale injectie dan na een intraoculaire operatie.7 Iedereen in de kamer moet een masker dragen.
Een druppel povidon-joodoplossing 5,0% wordt rechtstreeks op de injectieplaats aangebracht, waarna de chirurg de naald loodrecht op de sclera en door de onderliggende pars plana inbrengt, en het geneesmiddel in de glasvochtkamer injecteert. De bruto gezichtsscherpte van de patiënt wordt gecontroleerd om na te gaan of de toename van het volume van de glasvochtkamer niet tot een aanzienlijke vermindering van de netvliesdoorbloeding heeft geleid. De patiënt moet in staat zijn om nauwkeurig de vingers te tellen binnen enkele seconden na de injectie. Nadat het speculum is verwijderd, zullen het ooglid en het oog worden gespoeld met een zoutoplossing om eventueel achtergebleven povidon-jodium te verwijderen en zo oppervlakkige punctate keratitis te voorkomen.
Intravitreale injecties kunnen ertoe leiden dat een patiënt een zwarte vlek ziet als gevolg van een luchtbel in de medicatie. Dit is niet ernstig, en de luchtbel zou na ongeveer een week moeten resorberen. Een subconjunctivale bloeding kan optreden, maar zou ook binnen een week spontaan en zonder complicaties moeten verdwijnen. Significante bijwerkingen na intravitreale injecties zijn zeldzaam.8 De patiënt moet stoffige omgevingen en het wrijven van de ogen vermijden en teruggaan naar de arts als hij verminderd zicht, pijn en roodheid of flitsen en floaters ervaart.
De heer Bauer en mevrouw Tran zijn vierdejaarsstudenten optometrie aan de Pacific University in Forest Grove, OR.
Dr. Skorin is consultant op de afdeling Chirurgie, Community Division of Ophthalmology in het Mayo Clinic Health System in Albert Lea, MN.