Aloë Vera waarheden en leugens van een magische plant

Sinds de oudheid hebben verschillende volkeren en culturen in aloë vera een onuitputtelijke bron van deugden gezien. Zij merkten op dat wanneer een snee wordt gemaakt in een van zijn bladeren, de wond bijna onmiddellijk geneest. Daarom begon men aandacht aan deze plant te besteden en ontdekte men de eigenschappen en voordelen ervan. Zij ontdekten dat het kon worden gebruikt om brandwonden, wonden en huidaandoeningen te genezen, beten te bestrijden en haaruitval en zelfs leverproblemen te voorkomen.

Niet meer dan twee soorten werken

Aloe vera was voor de Egyptenaren de “plant der onsterfelijkheid”; voor de Soemeriërs een “magische deugd”; voor de Tempeliers “het elixer van Jeruzalem”; en voor de Arabieren de “lelie der woestijn”, “de eeuwige fontein der jeugd” en een “plant der eerste hulp”. Na verloop van tijd werden andere eigenschappen aan deze lijst toegevoegd, waardoor het een wondermiddel werd. Niet alles wat erover gezegd wordt, is echter waar.

Van de 250 verschillende soorten Aloë vera die de laatste jaren zijn geanalyseerd, hebben er slechts twee geneeskrachtige eigenschappen: Aloë barbadensis miller en Aloë arborescensis. Men heeft ook ontdekt dat de gel van de bladeren verschillende stoffen bevat die essentieel zijn voor het menselijk organisme: essentiële aminozuren, vitamines, enzymen, polysacchariden en biologische stimulansen. De volkswijsheid had gelijk, en daarom heeft aloë vera zijn plaats verdiend in de voorhoede van de natuurgeneeskunde.

Van Egypte tot heden

Het Egyptische volk was waarschijnlijk het eerste dat aloë vera gebruikte. Het oudste document waarin het voorkomt is de Ebers Papyrus, of het “Boek der Remedies”. Een Egyptisch medisch traktaat uit de 15e eeuw v. Chr., bewaard in Leipzig. Het bevat meer dan een dozijn remedies op basis van aloë vera om constipatie en hoofdpijn tegen te gaan, infecties te genezen of het te gebruiken als laxeermiddel. Volgens andere oude teksten was het geheim van Cleopatra’s uitzonderlijke schoonheid niet melk of honing, maar het vruchtvlees van aloë vera.

Het woord “aloë” komt van het Arabische woord “alloeh”, dat “bittere, glanzende substantie” betekent. De Arabieren waren de eersten die de kunst van het maken van commerciële extracten van deze plant onder de knie kregen en het gebruik ervan verspreidden over de Grieks-Romeinse wereld, India, Tibet, Maleisië, Sumatra en China. De eerste beschrijving van de eigenschappen ervan is te vinden op een Soemerisch tablet dat dateert uit 2000 v.Chr. Dit is geen recente ontdekking, zoals veel mensen denken, maar aloë wordt al duizenden jaren gebruikt.

Wetenschappelijke garantie

Een decennium geleden publiceerde het British Journal of General Practice een interessant overzicht van alle klinische proeven die tot nu toe met deze plant zijn uitgevoerd. Uit al deze informatie werd geconcludeerd dat aloë vera doeltreffend was in de utopische behandeling van herpes genitalis bij mannen en van mild-matig plaque-type psoriasis.

Heden ten dage kan iedereen op voedings- en farmacologisch gebied genieten van de uitstekende eigenschappen van aloë dankzij Bill Cotas. In 1970 slaagde deze apotheker erin de gel van het blad te stabiliseren door het te scheiden van de aloïne die zich in de schors bevindt en die de bittere smaak veroorzaakt. Dit was het begin van de commercialisering ervan en van de industrie die met deze plant verbonden is.

Francisco Macías, hoogleraar Organische Chemie aan de Universiteit van Cadiz, bestudeert al meer dan tien jaar aloë en volgens hem onderscheidt deze plant zich door zijn hoge voedingspotentieel. In feite is aloë na mosselen en kokkels het voedsel met het meeste ijzer.

Meervoudig gebruik, diverse voordelen

Hoewel het misschien lijkt dat deze plant alleen voordelen biedt op utopisch niveau, is het ook een voedingssupplement met buitengewone gunstige effecten voor het organisme. Het is zelfs zo dat aloë vera, oraal ingenomen in drankjes, de symptomen van chronische maagdarmproblemen zoals constipatie, prikkelbare darmsyndroom, gastritis en reflux onder controle houdt en verlicht, en tevens werkt als een antiviraal en antibacterieel middel.

Het uitwendig gebruik ervan bevordert de regeneratie van de huid dankzij de vitamines A en C, alsmede bepaalde aminozuren en anthrachinonen, die helpen huidziekten zoals psoriasis te verbeteren, jeuk te verzachten, wonden of brandwonden te ontsmetten en te genezen. Dergelijke planten, die zowel farmacologische als nutritionele eigenschappen bevatten, worden in dit geval beschouwd als nutraceuticals.

Voedingssupplement

Aloe vera, oraal ingenomen in dranken, controleert en verlicht de symptomen van chronische maagdarmproblemen zoals constipatie, prikkelbaar darmsyndroom, gastritis en reflux, en werkt tevens als een antiviraal en antibacterieel middel.

Wat het gebruik als voedingssupplement betreft, volgens ASOCIALOE (Vereniging van Aloë Vera Ondernemers), “is het innemen van Aloë Vera het innemen van gezondheid. Niet alleen omdat het een geweldig vitaminesupplement is, gezien zijn samenstelling rijk aan vitaminen en mineralen, maar ook omdat het een reeks ster-elementen bevat die van vitaal belang zijn voor ons organisme”.

Er zijn talrijke merken die momenteel beginnen te werken met Aloë door het aan hun dranken toe te voegen. De nieuwste is GOYA, dat een drankje met 30% Aloë Vera aan zijn catalogus heeft toegevoegd.

Aloë Vera in de keuken

Er zijn veel chef-koks geweest die Aloë Vera in hun creaties hebben geïntroduceerd, maar de eerste die zijn plaats in de Spaanse keuken opeiste en het gebruikte was Quique Dacosta in 2012 met zijn creatie “La bruma”, een gerecht van Carnaroli-rijst gelatineerd met Aloë Vera. Voor hem is aloë vera “de koningin der planten” om al haar gezonde en genezende eigenschappen, want in zijn keuken wordt het bij snij- of brandwonden automatisch direct aangebracht.

Dat was het begin dat hem ertoe bracht verder te gaan met aloë om het op het bord te brengen. De chef was een van de pioniers in het gebruik van aloë in de gastronomie. En tijdens zijn werk realiseerde hij zich dat deze plant nog andere zeer interessante eigenschappen heeft voor de keuken: het is een geleer-, stabilisatie- en emulgeermiddel.

Voordat u het in uw dieet opneemt, is het belangrijk op te merken dat u niet meer dan 100 milliliter per dag mag gebruiken, zowel sap als pulp. Als u het als voedingssupplement wilt toevoegen, is het zo simpel als het blad schillen en de kleurloze, reukloze en smaakloze binnenkant toevoegen aan sap, gazpacho, room of welk ander voedingsmiddel dan ook.

Het kan ook worden gebruikt om sauzen te binden of te binden, als meelvervanger, in vinaigrettes voor salades of splashes of zelfs in fruit- en groentecocktails en smoothies. Vóór gebruik en na het schillen raden deskundigen echter aan de gel in water met een snufje zout te laten trekken om de bitterheid die soms kenmerkend is, los te maken. Om dit proces te vermijden, verkopen veel winkels en kruidendokters de geschilde en gesneden bladeren, klaar voor gebruik.

Hoe gebruik je Aloë Vera

Voor het gebruik op de huid is het ideaal om planten tussen 3 en 5 jaar oud te gebruiken, omdat hun bladeren rijper zijn en al hun eigenschappen hebben ontwikkeld. Zij hebben ook een groter vermogen tot regeneratie. Als we de bladeren willen gebruiken, moeten we er rekening mee houden dat we, voordat we ze afsnijden, 2 of 3 dagen moeten wachten na het water geven van de aloë, zodat de gel meer geconcentreerd zal zijn. Kies de grootste bladeren uit het binnenste gedeelte van de plant en die het dichtst bij de grond, omdat die het rijpst zijn.

De snede moet zo dicht mogelijk bij de stengel worden gemaakt met een scherp mes of een schaar, waarbij u erop moet letten dat u de plant niet beschadigt. Aangezien het niet raadzaam is meer dan 10 % van de plant te verwijderen, moet, alvorens opnieuw bladeren af te knippen, worden gewacht tot er nieuwe zijn uitgelopen. Eenmaal gesneden moet de gel of het blad onmiddellijk worden gebruikt, want het behoudt zijn eigenschappen maar heel kort.

Gel van de binnenkant van de Aloë Vera bladeren

.