Aeneas

Aeneas was een Romeinse halfgod, de zoon van Venus en de Trojaanse prins Anchises. Hij is de held van het epische gedicht van Vergilius, de Aeneis, en de stichter van Rome, de voorvader van Romulus, de stichter en eerste koning van Rome.

Geschiedenis

Aeneas werd geboren als halfgod, als zoon van Aphrodite (de Romeinse Venus) en een sterfelijke herder genaamd Anchises. Hij werd verwekt toen Aphrodite, door Zeus betoverd om vervuld te worden van lust voor een sterfelijke man, afdaalde naar de aarde om met Anchises te vrijen. Om geen argwaan te wekken, vermomde Aphrodite zich als een mooie maagd en benaderde de jonge herder met de boodschap dat zij een Phyrgische prinses was. Anchise werd misleid door de vermomming en hij nam de godin mee naar zijn huis op de berg Ida, waar hij met haar ging liggen. De volgende morgen ontwaakte Aphrodite en ontdoe zich van haar vermomming, toen Anchises in angst uitbarstte toen hij de ware identiteit van het “meisje” ontdekte. De godin kalmeerde Anchises en deelde hem mee dat zij een zoon zou baren en dat deze door de nimfen van de berg Ida zou worden grootgebracht, waarna zij hem naar hem toe zou brengen. Verder raadt zij Anchises aan, dat als iemand hem zou vragen wie de moeder van de zoon is, hij moet zeggen dat het een van de nimfen van Ida is, want Zeus zal hem neerslaan als hij onthult dat het Aphrodite is. Na dit gezegd te hebben, vertrok Aphrodite en maakte haar weg terug naar Olympus.

Anchises hield zijn woord, en hij voedde hun zoon, Aeneas genaamd, op tot een machtig krijger. Tijdens de Trojaanse oorlog vocht Aeneas dapper aan de kant van de Trojanen, toen hij de Dardaniërs (een stam die geallieerd was met de Trojanen) aanvoerde in de strijd tegen de Grieken. Toen Troje viel, kreeg Aeneas van de goden de opdracht te vluchten en dus verzamelde hij zijn familie, zijn vrienden en de beelden van de huisgoden van Troje en zeilde weg. Het was voorbestemd dat Aeneas een nieuw thuis zou vinden voor zijn volk, dat uiteindelijk zou uitgroeien tot een machtig rijk dat de helft van de bekende wereld zou veroveren; het verhaal van zijn reis wordt verteld in de Aeneis, geschreven door de Romeinse dichter Vergilius tijdens het bewind van Augustus, de eerste Romeinse keizer. In de eerste paragraaf beschrijft Vergilius “dum conderet urbem, īnferretque deōs Latiō, genus unde Latīnum, Albānīque patrēs, atque altae moenia Rōmae” wat ruwweg vertaald wordt als “Totdat hij de stad zou stichten, de goden zou binnenbrengen in Latium, vanwaar het Latijnse soort, de Albanese vaders, en de muren van het verheven Rome” (5-7).

Op zijn reizen ontmoette of passeerde hij veel van de beproevingen die Odysseus ontmoette, zoals Polyphemus en Circe, maar hij ontmoette ook nieuwe personages, zoals Dido, koningin van Carthago, en Deiphobe, dochter van Glaucus (die ook de Cumaeese Sibyl was). Hij ging ook de Onderwereld binnen om de geest van zijn vader in Elysium te zien. Hij bracht een groot deel van zijn missie door op bevriende eilanden of steden, vooral in Carthago, een stad die enkele decennia later de grootste vijand van Rome zou worden. Aeneas stichtte Rome niet rechtstreeks, maar was de voorganger van Romulus en Remus. In plaats daarvan stichtte hij de stad die drie eeuwen later zou helpen bij de stichting van Rome.

Toen Troje viel en begon te branden, vluchtte Aeneas met zijn vader, Anchises, op zijn rug. De twee gingen naar het strand en ontmoetten andere overlevenden, waaronder enkele van Troje’s prinsen. Zij bouwden een kleine vloot en binnen een maand verlieten zij de kust en reisden naar Thracië. Daar ontdekten zij, nadat zij een boom hadden omgehakt, dat het land vervloekt was door een gruwelijke moord, dus vertrokken zij zo snel als zij konden. Na Thracië te hebben verlaten, gingen zij naar Kreta en daar vonden zij een stad. Na een paar maanden hoorden Aeneas en zijn vader een profetie die zei dat hun bestemming Italië was. Dus gingen ze terug in de schepen en gingen op weg naar Italië. Midden op zee werden zij overvallen door een storm en drie dagen lang voeren zij zonder koers. Toen het eindelijk ophield, landden zij op een eiland dat kennelijk geen bewoners had. Wat zij niet wisten was dat daar de Harpijen woonden, en na een woedende aanval werden zij gedwongen het eiland te verlaten.

Na een lange tocht door de zee zagen zij eindelijk Italië, maar omdat er voorspeld was dat op dat land oorlog zou uitbreken als zij de boot zouden verlaten, kozen zij ervoor verder te zoeken naar een plaats om te wonen. Toen zij op het eiland van Polyphemus aankwamen, was het nacht en konden zij niets zien. Ze ontmoeten een Griekse soldaat genaamd Achaemenides (een lid van Odysseus’ bemanning die op het eiland was achtergebleven) die hen vertelde waar ze waren, en ze vertrokken weer zo snel als ze konden. Ze kwamen dicht bij Charybdis, maar ze overleefden het zonder enige schade. Een paar dagen later kwamen zij op Sicilië aan.

Zodra zij Sicilië verlieten, trof Juno, die vastbesloten was Aeneas de profetie niet te laten vervullen, ook wetende dat als Aeneas Italië zou bereiken, zijn nageslacht Carthago zou verwoesten, zoals geschreven staat in de Aeneis, boek I: prōgeniem sed enim Trōiānō ā sanguine dūcī audierat, Tyriās olim quae verteret arcēs, ruwweg vertaald als “maar had gehoord van een ras dat afstamde van Trojaans bloed, dat de Tyrische citadellen zou keren”, stuurde een storm om hen te verdrinken (nadat hij Aeolus had verleid met de prijs van een mooie nimf Deiopea) en zij waren gezonken als Neptunus de zeeën niet tot bedaren had gebracht, die de Trojanen een veilige doortocht naar de dichtstbijzijnde stad, Carthago, verleende, nadat hij de winden had berispt en hen naar Aeolus terugstuurde met waarschuwende woorden, opdat zij zijn heerschappij niet opnieuw zouden verstoren (19-20). Daar werden Aeneas en zijn bemanning verwelkomd door koningin Dido, met wie Aeneas een relatie begon; Aeneas bleef een paar jaar (soms wordt gezegd dat het maanden waren) in Carthago, en terwijl zij verliefd waren, verspreidde zich een gerucht door de stad over hun verblijfplaats en daden. Maar nadat hij een bevel van Jupiter had ontvangen, gedragen door Mercurius, vertrok hij om de reis naar Italië voort te zetten. Dido voerde met hem een lange uitwisseling van beschuldigingen en verklaringen van bedrog, totdat hij tenslotte wegzeilde. Daarna pleegde Dido zelfmoord en verbrandde zichzelf op een brandstapel, maar niet voordat zij een vloek had uitgesproken dat de Carthagers voor altijd in oorlog zouden zijn met het volk van Aeneas: lītora lītoribus contrāria, flūctibus undās imprecor, arma armīs: pugnent ipsīque nepōtēsque, wat ruwweg betekent “Ik bid dat kusten vijandig zijn tegen , golven tegen golven, wapens tegen wapens: laat zowel zijzelf als hun nageslacht oorlog voeren”. (Dit is bedoeld als een toespeling op de beroemde Punische oorlogen, een reeks conflicten tussen Rome en Carthago waarin Rome zegevierde).

Aeneas en zijn mannen kwamen aan in Italië, in de centraal-westelijke streek Latium, en vonden onderdak aan het hof van Latinus, koning der Latijnen, die zijn dochter Lavinia aan Aeneas gaf als diens echtgenote (Latinus had een visioen ontvangen waarin hem werd gezegd dat zijn dochter verloofd moest worden met iemand uit een ander land, de eerste die op zijn kusten aankwam). Deze daad zou echter uiteindelijk tot oorlog leiden, daar Lavinia reeds beloofd was aan Turnus, koning van de Rutuli. De daaropvolgende gebeurtenissen worden door Livy beschreven in zijn boek Ab Urbe Conditā (een boek waarin de geschiedenis van Rome wordt beschreven), bellō deinde Aborīginēs Trōiānīque simul petītī. Turnus rēx Rutulōrum, cui pācta Lāvīnia ante adventum Aenēae fuerat, praelātum sibi advenam aegrē patiēns simul Aenēae Latīnōque bellum intulerat, wat ruwweg vertaald wordt als “toen zochten de Aboriginals en de Trojanen gelijktijdig oorlog”. Turnus, koning van de Rutuli, met wie Lavinia vóór de komst van Aeneas verloofd was, liet zich de vreemdeling nauwelijks voorgaan en voerde gelijktijdig oorlog tegen Aeneas en Latinus”. De twee stammen raakten spoedig slaags, en hoewel Juno de Rutuli bijstond, werden zij binnen enkele dagen verslagen, daar Turnus door Aeneas was gedood (hier eindigt de Aeneis).

Daarna vestigden Aeneas en Lavinia zich en de laatste stichtte een nieuwe stad, Lavinium geheten, ter eere van zijn vrouw. Aeneas bleek een wijs en rechtvaardig koning te zijn en regeerde vele jaren tot aan zijn dood, waarna zijn oudste zoon Ascanius (ook bekend als Iulus), geboren uit Aeneas en zijn vrouw Creusa, de troon besteeg als koning van Lavinium. Ascanius zou uiteindelijk afstand doen van zijn heerschappij over Lavinium en de stad Alba Longa stichten, die later van groot belang zou zijn voor de stichting van Rome, maar er uiteindelijk door werd verslagen.

Percy Jackson and the Olympians

The Sea of Monsters

Aeneas werd genoemd door Annabeth Chase bij het opsommen van voorbeelden van helden die door de Sea of Monsters reisden, tijdens hun zoektochten.

De Helden van Olympus

De Verloren Held

Aeneas werd genoemd door Aphrodite in een droomboodschap aan Piper McLean, en ook door Aeolus, toen hij het over Romeinse halfgoden had. Clovis vermeldde ook dat de Romeinse gedaante van zijn vader, Somnus, de roerganger van Aeneas doodde toen zij uit Troje voeren, omdat de roerganger tijdens zijn dienst in slaap was gevallen.

Trivia

• De naam Aeneas is afgeleid van het Griekse woord ainos (“vreselijk, afschuwelijk”), omdat Aphrodite zich schaamde dat zij met een sterfelijke man had geslapen en vreesde dat haar zoon, die sterfelijk was, oud zou worden en zou sterven.
• Hij was de stamvader van Romulus en Remus via hun moeder, Rhea Silvia, die afstamde van een lange rij Albanese koningen, waarvan de eerste Aeneas’ zoon Ascanius was. Daarom zouden Romulus en Remus erfenissen zijn van Venus, en halfgod zonen van Mars.

De Helden van Olympus
Kernserie:	De Verloren Held | De Zoon van Neptunus | Het Teken van Athena | Het Huis van Hades | Het Bloed van Olympus
Hoofdpersonages:	Jason Grace | Piper McLean | Leo Valdez | Percy Jackson | Frank Zhang | Hazel Levesque | Annabeth Chase | Reyna Ramírez-Arellano | Nico di Angelo | Gleeson Hedge
Secondary Characters:	Hylla Ramírez-Arellano | Dakota | Tyson | Ella | Octavian | Halcyon Green | Dr. Howard Claymore | Alabaster C. Torrington | Lamia | Iapetus/Bob
Minder belangrijke karakters:	Rachel Elizabeth Dare | Grover Underwood | Thalia Grace | Fleecy | Mrs. O’Leary | Kinzie | Arion | Calypso | Lou Ellen Blackstone | Chiron | Will Solace | Tristan McLean | Don | Julia | Jacob | Michael Varus | Burly Black
Olympische Goden:	Zeus | Hera | Poseidon | Hades | Ares | Demeter | Athena | Apollo | Artemis | Hephaestus | Aphrodite | Hermes | Dionysus
Mindere Goden:	Achelous | Aeolus | Asclepius | Boreas | Eurus | Hecate | Iris | Hypnos | Keto | Khione | Kymopoleia | Mithras | Nemesis | Nike | Notus | Phorcys | Serapis | Thanatos | Triptolemus | Zephyros
Romeinse Goden:	Jupiter | Juno | Neptunus | Pluto | Mars | Minerva | Ceres | Lupa | Bellona | Fortuna | Janus | Terminus | Vulcanus | Mercurius | Apollo (Romeins) | Diana | Venus | Bacchus | Pomona | Aquilon | Hercules | Cupido | Auster | Favonius | Letus | Victoria
Reuzen:	Enceladus | Porphyrion | Alcyoneus | Polybotes | Ephialtes | Otis | Damasen | Clytius | Mimas | Orion | Hippolytos| Thoon | Periboia
Ondoden:	Medea | Midas | Lityerses | Gray | Phineas | Otrera | Echo | Narcissus | Sciron | Pasiphaë
Primordiale Goden:	Gaea | Tartarus | Ourae | Nyx | Chaos | Ouranos | Akhlys | Hemera | Elpis | Spes
Monsters en Magische wezens:	Cynocephali | Gorgon | Gryphon | Harpy | Basilisk | Lycanthrope | Gegeines | Cyclops | Katobleps | Unicorn | Giant Eagle | Ichthyocentaur | Satyr/Faun | Storm Spirit | Laistrygonian Giant | Lares
Gerelateerde inhoud:	Rick Riordan | Haley Riordan | Percy Jackson and the Olympians | Percy Jackson and the Olympians: The Demigod Files | The Demigod Diaries | The Son of Sobek | The Singer of Apollo | The Staff of Serapis | Percy Jackson’s Greek Gods | Percy Jackson’s Greek Heroes | The Crown of Ptolemy | Demigods & Magicians | Demigods of Olympus | Percy Jackson Demigod Collection