(CNN) Katten. Als ze niet aan meubels (of je huid) krabben, zijn ze aan het dutten, spinnen, knuffelen met ballen van vreugde.
Ze zullen waarschijnlijk Nationale Kattendag op dezelfde manier vieren.
Maar in tegenstelling tot je geliefde katachtige, heb je maar één leven in plaats van negen. Dus leef het leven ten volle of neem een voorbeeld aan een kat en luier om de andere beste vriend van de mens te eren.
Meer zien
Kattenvideo’s op grote schaal
Hebben katten de sociale media uitgevonden? Natuurlijk niet; ze hebben geen opponeerbare duimen . Maar hun impact op het medium kan niet worden overschat – van Keyboard Cat, “I Can Haz Cheezburger” tot DJ Kitty, de legendarische katten speelden de hoofdrol in video’s die zijn gemaakt om te worden gedeeld en GIF’d naar de vergetelheid.
Dus eer de internetkatten van weleer met een kitty video binge. De wetenschap zegt dat het goed voor je is!
En natuurlijk, schenk er een uit voor de onnavolgbare Grumpy Cat, een katachtige Instagram-pionier die eerder dit jaar is overleden. Wist je dat haar (ja, haar) echte naam Tardar Sauce was? Rust in ontevreden vrede, legende.
Adopteer een katachtige of trakteer een kat op iets leuks
National Cat Day-organisatoren willen dat katten goede huizen vinden, en de gelegenheid is een prima moment om te overwegen een kat te adopteren uit een opvangcentrum of een dierenreddingsorganisatie.
Vrijwilligerswerk in een lokaal asiel of het doneren van dekens, dierenvoer en speelgoed zijn ook leuke manieren om de katjes van de wereld te vieren.
Drink een warm drankje in een gezellig kattencafé
Kattencafés bestaan al meer dan 20 jaar, maar het is een tijdloos concept: Terwijl de cafeïne uw hartslag verhoogt, brengt de rustgevende pur van een donzige kat het weer naar beneden – het is therapie voor de prijs van een pijpend warm drankje.
De knuffels, hoewel, zijn gratis (maar wees voorzichtig als je ze oppakken – dit zijn katten met klauwen, na alles).
Er zijn meer dan 125 kattencafés in de VS en 150 in Japan en honderden meer verspreid als kattenkruid over de hele wereld.
In veel winkels zijn adoptiekatten te vinden, dus als u uw cafégenootje leuk vindt, kunt u hem misschien mee naar huis nemen.
En als u zich zorgen maakt over haarballen die in uw cappuccino (kattencappuccino?) terechtkomen, vergeet dat dan maar – de meeste cafés houden de poesjes gescheiden van de koffie.
Op de bank
De kunst van het poesje
Katten, met hun lome maar assertieve persoonlijkheden, lijken een natuurlijke metgezel voor kunstenaars. Immers, katten zijn onafhankelijk – maar niet boven springen op piano’s of typemachine toetsen om aandacht te trekken – waardoor ze purr-fect vrienden voor de ongebruikelijke uren van een kunstenaar. Een nieuw boek, “Artists and Their Cats” (Chronicle), verzamelt foto’s van kunstenaars met hun favoriete katachtigen. Regisseur Agnes Varda, bijvoorbeeld, gebruikte katten in haar films en maakte zelfs een video over een favoriet, Zgougou.
Kinderboekenillustrator Arthur Rackham, beroemd om zijn pentekeningen, maakte ruimte voor katten in zijn boeken – hij creëerde een Cheshire Cat voor “Alice’s Adventures in Wonderland” – en op zijn schouders.
Androgyne fotograaf Claude Cahun speelde met genderrollen, was een voorvechter van het surrealisme, vocht tegen de nazi’s – en was dol op katten. (Een buurman herinnert zich dat ze met een aangelijnde kat over een strand liep.) Ze noemde zelfs een serie foto’s aan het eind van de jaren ’40 “The Way of Cats”.
Edward Gorey, de auteur van het amusant macabere “Gashlycrumb Tinies” en andere werken, was net zo dol op het tekenen van katten als op het bezitten ervan. De echte katten waren net zo eigenzinnig als hun vriend de kunstenaar: Een van hen, zo staat te lezen in “Artists and Their Cats”, “leerde pas spinnen toen ze 10 jaar oud was.” Hij hield meestal zes katten in zijn Cape Cod huis, omdat, zei hij, “zeven katten is te veel katten.”
De surrealisten hadden blijkbaar iets met katten. (Naast Cahun hielden Frida Kahlo, Marcel Duchamp en Salvador Dali van katachtigen.) Florence Henri, wier onconventionele fotografie is vergeleken met die van haar tijdgenoot Man Ray, paste er helemaal in, zoals je kunt zien aan het bontballetje in haar armen op deze foto.
Schilderes Georgia O’Keeffe mag dan in het spartaanse Amerikaanse zuidwesten hebben gewoond, maar zij (en haar man, fotograaf Alfred Stiglitz) waren nooit ver van katachtige vrienden. Ze hielden er een paar in hun huis in New Mexico.
Henri Matisse, bekend van werken als “De dans”, had verschillende katten, waaronder Coussi, la Puce en Minouche. Ze doken ook op in zijn schilderijen, waaronder “Meisje met de zwarte kat”. De kat op de foto ziet er heel ontspannen uit; blijkbaar was Matisse ook zo met zijn huisdieren.
De experimentele componist John Cage creëerde ooit een stuk genaamd “4’33” (Four Minutes, Thirty-Three Seconds)” — een stuk waarin de musici geen noot spelen. Maar het idee is niet stilte; het is om te luisteren naar de uitvoeringsruimte. Je kunt je voorstellen dat de vele katten van Cage hun eigen muziek creëerden, misschien net zo willekeurig als die van Cage. Zijn vrienden waren onder andere Skookum, een zwarte kat, en de energieke Losa.
De Britse portretkunstenaar Philip Burne-Jones was een kattenliefhebber uit zijn kindertijd — zijn vader, zelf een beroemd kunstenaar, maakte schetsen van zijn zoon en een kat. Burne-Jones illustreerde een reisboek met een afbeelding van een kat in de straten van New York.
OK, dus Salvador Dali was geen kattenliefhebber, per se. Hij hield echter van leden van de kattenfamilie – met inbegrip van zijn huisdier ocelot, Babou. De ocelot vergezelde Dali regelmatig naar plaatsen zoals restaurants en signeersessies. Niet dat Dali boven andere katachtigen stond — kijk maar eens naar de foto die hij maakte voor Philippe Halsman’s “Jump Book.”
Je wist dat Wanda Gag een kattenliefhebster was door haar bestseller uit 1928, “Miljoenen Katten,” die de Newbery Medal voor kinderliteratuur won. Haar ingewikkelde tekeningen, waarvan sommige de griezelige droomachtige kwaliteit van M.C. Escher’s hebben, hebben vaak de katachtige als onderwerp. Gag zelf had veel katten in haar huizen, eerst in New York’s Greenwich Village, en later in New Jersey en New England.
Maak je als een kat en word lui (bonuspunten als je je kat zover krijgt om tegen je aan te kruipen zonder te krabben of te bijten).
Voordat katten miljoenen Instagram-volgers hadden, verdiende een fotograaf genaamd Walter Chandoa in de jaren ’50 de kost met het compileren van foto’s van hen in koffietafelboeken. Dat klopt – je grootouders zijn je misschien voor geweest op de rage van schattige katten.
Kijk naar zijn werk, en u zult zien dat de aantrekkingskracht van een klein katje de tijd overstijgt.
Of misschien wilt u kijken naar katten in hoofdrollen – wij suggereren “The Aristocats,” “Puss in Boots” en “Breakfast at Tiffany’s,” die allemaal katachtigen in hoofdrollen bevatten.
Neem wat inspiratie uit “Artists and Their Cats,” met mens-kat paren, met inbegrip van Salvador Dali met zijn huisdier ocelot Babou en Matisse met slanke zwarte stunner la Puce (de vlo).
Doe een dutje
Ze noemen het niet voor niets een kattenslaapje.
