40 TV Theme Songs Every 40-Something Knows By Heart

In de late jaren ’70 en gedurende de jaren ’80, televisieprogrammering zag heel wat innovatie. Er waren meer sociaal bewuste series zoals The Jeffersons, meer vrouwelijke shows zoals Charlie’s Angles, en meer programma’s gericht op jongere mensen zoals Three’s Company. Maar er was één ding dat hetzelfde bleef en dat waren themaliedjes die je kon meezingen. Of je nu naar een politiezaak als 21 Jump Street keek of naar een sitcom als Diff’rent Strokes, je kon erop vertrouwen dat je favoriete tv-programma’s uit de jaren ’70 en ’80 begonnen met aanstekelijke meezingers. Hier hebben we een aantal van de beste tv-themaliedjes verzameld die elke veertiger zich herinnert.

Het themalied van Diff’rent Strokes liet het publiek kennismaken met “een man met middelen”, de rijke blanke weduwnaar Phillip Drummond, en de twee zwarte jongens die hij adopteerde, Arnold en Willis Jackson. De familie was zeker onconventioneel voor het publiek van eind jaren ’70 en begin jaren ’80, maar zoals het themalied de kijkers eraan herinnerde, “er zijn verschillende slagen nodig om de wereld te laten bewegen.”

“You take the good, you take the bad, you take them both and there you have” deze spin-off van Diff’rent Strokes, waarin de voormalige huishoudster van de familie Drummond, Edna Garrett, de rol van huismoeder op zich nam op een kostschool voor alleen maar vrouwen. Het aanstekelijke themalied van deze spin-off werd geschreven door Alan Thicke, dezelfde man die een paar jaar daarvoor “It Takes Diff’rent Strokes” schreef.

Hoewel Taxi een grotendeels luchtige sitcom was over een groep taxichauffeurs in New York City, weerspiegelde het sombere instrumentale thema de af en toe wat melancholiekere toon van de serie. De titel van de Bob James tune, “Angela,” verwijst naar een personage uit de derde aflevering – een ongelukkige en onaangename vrouw die Alex meeneemt op een afspraakje.

Scott Baio speelde in deze jaren ’80-sitcom de hoofdrol als Charles, een student die bij een gezin intrekt en in ruil voor kost en inwoning de drie kinderen onder zijn hoede neemt. Het themalied legde de regeling goed uit: “De nieuwe jongen in de buurt woont beneden en het is begrepen, hij is er gewoon om goed voor me te zorgen alsof hij een van de familie is.”

Soms kan een geweldig themalied een impact hebben op de show waar het voor geschreven is. Een goed voorbeeld: Welcome Back, Kotter. De serie, waarin een leraar centraal staat die terugkeert naar zijn alma mater om een remedial class over te nemen, zou oorspronkelijk Kotter gaan heten. Maar uiteindelijk ontleende de serie zijn titel aan het themalied “Welcome Back”, geschreven door Lovin’ Spoonful zanger John Sebastian.

Hoewel de slagzin “Kiss my grits” misschien wel de meest blijvende culturele impact van Alice is, herinneren degenen die de serie in de jaren ’70 en ’80 bekeken, zich ook liefdevol het themalied. Uitgevoerd door Linda Lavin, de actrice die de hoofdrol speelde als serveerster Alice Hyatt, gaf “There’s a New Girl in Town” op briljante (en melodieuze) wijze de reis van Alice weer als weduwe die naar Phoenix verhuist om opnieuw te beginnen.

Weinig shows vatten de generatiekloof van de jaren ’80 zo goed als Family Ties, waarin de voormalige hippies Steven en Elyse Keaton het aan de stok kregen met hun Reagan-achtige zoon Alex, gespeeld door een jonge Michael J. Fox. Het themalied van de show, “Without Us”, versterkte echter het hoofdidee dat familiebanden alles kunnen overwinnen: “And there ain’t no nothing we can’t love each other through.”

Was er iemand cooler dan Jem, het alter ego van Jerrica Benton en de leadzangeres van Jem and the Holograms? Natuurlijk, ze was niet echt, maar de muziek van de tekenfilmserie was elektrisch genoeg om de kijkers dat te doen vergeten. Het nummer dat werd gebruikt voor het openingsthema, “Truly Outrageous,” richtte zich op de “fantasie” van Jerrica’s “andere rol” als Jem – en als je bent opgegroeid in de jaren ’80, dan herinner je je zeker dit klassieke, aanstekelijke deuntje.

“Schlemiel! Schlimazel! Hasenpfeffer Incorporated!” Je weet misschien niet wat deze woorden betekenen, maar als je ze hardop zegt, moet je niet raar opkijken als elke veertiger in de buurt het themalied van Laverne & Shirley begint te zingen. Het optimistische deuntje, “Making Our Dreams Come True,” was slechts een van de vele redenen waarom het publiek verliefd werd op Laverne DeFazio en Shirley Feeney.

Het heeft dan wel geen tekst, maar iedereen die in de jaren ’80 op de leeftijd kwam, kan mee neuriën met het thema van Hill Street Blues. Het is geschreven door Mike Post, dezelfde man die de pakkende introdeuntjes componeerde voor Law & Order en NYPD Blue.

Er waren steeds nieuwe passagiers op de S.S. Pacific Princess, maar de enige constante was het themalied van de show, “The Love Boat.” “Zet koers naar avontuur, je zinnen op een nieuwe romance”, beloofde het themalied, en met de verschillende romantische avonturen van de bemanning en de passagiers van de boot, kan het volstaan te zeggen dat het elke aflevering werd waargemaakt.

Het tv-programma Fame ontleende zijn themalied, evenals zijn naam, aan de originele film uit 1980. Tegen de tijd dat de show in 1982 werd uitgezonden, was het liedje al een enorme hit – het verdiende een Academy Award voor Best Original Song het jaar daarvoor – en de songtekst vatte het aspiratiethema van de serie, die de studenten aan de fictieve New York City High School for the Performing Arts bleef volgen.

Tijdens de eerste twee seizoenen van Eight Is Enough werd een instrumentaal thema gebruikt dat grotendeels te vergeten was. Vanaf het derde seizoen zong Grant Goodeve – de acteur die David, de oudste van de acht kinderen van de serie, speelde – de zangpartijen in een nieuw themalied, een met echte tekst. Deze latere versie is degene die je je waarschijnlijk herinnert; het was een heilzame verklaring dat “acht is genoeg om ons leven te vullen met liefde.”

Een jonge Tom Hanks speelde samen met Peter Scolari in Bosom Buddies, een komedie over twee alleenstaande mannen die zich vermommen als vrouw om in een betaalbaar appartementencomplex voor alleen vrouwen te kunnen wonen. Toegegeven, dit plot zou waarschijnlijk niet meer passen in 2019, maar dat maakt het themalied van de show niet minder tijdloos. De openingstune was eigenlijk het Billy Joel-nummer “My Life”, hoewel het opnieuw werd opgenomen door een andere zanger voor de show.

De “perfecte vreemden” uit de titel van deze serie waren Larry Appleton uit Wisconsin en zijn verre buitenlandse neef Balki Bartokomous. Zou dit onaangepaste paar kunnen leren samen te leven en met elkaar overweg te kunnen? Het themalied “Nothing’s Gonna Stop Me Now” leek in ieder geval van wel!

Dankzij de herhalingen van de afleveringen die zelfs vandaag de dag nog van kust tot kust worden uitgezonden, is The Golden Girls nog steeds een van de bekendste en meest geliefde televisieseries aller tijden. En natuurlijk, bijna net zo geliefd als de personages van de serie is het themalied, “Thank You For Being a Friend.” Het is een viering van de hechte banden van een gekozen familie – of je nu jong bent, van middelbare leeftijd, of een groep brutale gepensioneerden die een huis in Miami delen.

Hoewel de personages werden geïntroduceerd in een aflevering van The Golden Girls, onderging Empty Nest enkele grote veranderingen toen het als een eigen spin-off op de markt kwam. Naast een nieuw plot kreeg het ook een eigen aanstekelijk themalied, genaamd “Life Goes On.” Net als “Thank You for Being a Friend,” heeft het liedje een vrij universele boodschap: Wanneer er slechte dingen gebeuren, neem het dag voor dag.

Met een indrukwekkende looptijd van 11 seizoenen, slaagde The Jeffersons erin om langer op de buis te zijn dan de show waar het van afstamt, All in the Family. En hoewel All in the Family een perfect populaire serie was, zullen de meeste mensen het erover eens zijn dat The Jeffersons ook een veel pakkender themalied had dan zijn voorganger.

In “Movin’ on Up,” leerden de kijkers het achtergrondverhaal van de familie Jefferson, over hoe ze hun low-rent voormalige huis verruilden voor een “deluxe appartement in de hemel.” Probeer het liedje maar eens niet mee te zingen – we dagen je uit.

Hoewel het instrumentale themalied van ALF niet werd gecomponeerd door de Alien Life Form zelf, werd het wel gecomponeerd door iemand met dezelfde naam: Alf Clausen. Als je die naam herkent, komt dat waarschijnlijk omdat Clausen ook opmerkelijk werk heeft gedaan voor The Simpsons. Hoewel het thema van ALF niet zo herkenbaar is als de muziek van The Simpsons, kennen fans van de sci-fi sitcom het vast nog wel uit hun hoofd.

“As Long As We Got Each Other,” het themanummer van Growing Pains, vatte de warmte van de familie-sitcom. Het hielp dat de openingstitels jeugdfoto’s van de cast bevatten, waardoor de Seavers aanvoelden als een echte familie.

Who’s the Boss? speelde met Tony Danza als Tony Micelli, een gepensioneerde basketbalspeler die inwonend huishoudster werd voor een hardwerkende reclameleider, gespeeld door Judith Light. Hoewel de titel van de serie de machtsstrijd tussen de twee hoofdpersonen weerspiegelde, concentreerde het themalied, “Brand New Life”, zich op de dramatische carrièrewending van Tony.

Wat betekent het om te “smurfen”? Nou, als je antwoorden wilt, moet je je waarschijnlijk niet wenden tot “La La Song,” het thema van de populaire tekenfilmserie. Gebaseerd op de tekst van het liedje, is “smurf” iets van een all-purpose werkwoord met een betekenis die verandert afhankelijk van de context waarin het wordt gebruikt. Dat is eigenlijk de enige logische verklaring voor songteksten als “Smurf the whole day long” en “Smurf yourself a grin,” toch?

21 Jump Street-ster Holly Robinson draaide dubbele diensten in deze hitserie uit de jaren ’80 over jonge agenten. Niet alleen speelde ze sergeant Judy Hoffs, maar ze zong ook het themalied van de show, dat de band tussen de agenten onderstreepte met teksten als: “Don’t have to stand alone, we’ll never let you fall.”

Een van de beroemdste tv-themasongs aller tijden, “Where Everybody Knows Your Name” is bijna net zo geliefd als Cheers zelf – en met goede reden. Gary Portnoy, die ook de thema’s voor Punky Brewster en Mr. Belvedere schreef, leverde een lied dat het warme, nostalgische gevoel van een tweede thuis vangt – zelfs als die plaats toevallig een bar is.

Marla Gibbs, die eerder naam had gemaakt in The Jeffersons, speelde in deze show de hoofdrol als roddelende huisvrouw Mary Jenkins. Ze zong ook het themalied van de show, dat ook het concept van thuis vierde – of, in dit geval, 227 Lexington Place, het overwegend zwarte flatgebouw waar Mary en haar familie woonden.

De huisgenoten zijn in de loop van de acht seizoenen van Three’s Company dan wel veranderd, maar het themalied is altijd hetzelfde gebleven. “Come and Knock on Our Door” is weer zo’n levendig thema dat je meteen aan de haak slaat (zelfs als je nog steeds niet weet wat “where the kisses are hers and his” betekent).

Geen songtekst? Geen probleem. Als je de grote Henry Mancini hebt die een thema componeert, dan onthoud je toch wel een liedje. Ja, Mancini schreef niet alleen het beroemde Pink Panther-thema en het Academy Award-winnende Moon River, maar gaf ons ook het thema van Remington Steele. In de show speelde een jonge Pierce Brosnan de hoofdrol als een voormalige oplichter die detective werd.

Als je in de jaren ’80 bent opgegroeid, is de kans groot dat je Punky Brewster had willen zijn. En wie kan het je kwalijk nemen? Punky, gespeeld door Soleil Moon Frye, was slim, vroegrijp en beminnelijk. Het themalied van de show verbeeldde haar vermogen om iedereen om haar heen op te vrolijken: “Every time I turn around, her spirit’s lifting me right off the ground.”

Het idee van het hebben van twee vaders in 2019 is niet meer zo schokkend als het was in de jaren ’80. Maar de twee vaders in My Two Dads waren geen koppel: ze waren de gespannen Michael Taylor en de vrijgevochten Joey Harris, twee mannen die toevallig een relatie hadden met dezelfde vrouw en na haar dood werden achtergelaten om haar kind op te voeden. Het was een komedie voor de eeuwigheid, en het themalied, “You Can Count on Me,” vatte de toon perfect.

Er is meta, en dan is er deze show, die dingen naar een heel nieuw niveau tilde. In tegenstelling tot andere sitcoms wisten de personages in deze serie – zoals Garry Shandling, gespeeld door Garry Shandling – dat ze in een tv-show zaten. Het themalied, “This Is the Theme to Garry’s Show,” was natuurlijk net zo zelfreferentieel.

De Owens kwamen voor een schok te staan toen ze de keurige Mr. Belvedere in dienst namen, net als de butler, die zich net zo min op zijn plaats voelde in het chaotische huishouden. Die cultuurclash stond centraal in het themalied van de show “According to Our New Arrival”, waarin werd opgemerkt dat het huis eerst een puinhoop was, maar dat er nu “een verandering in de status quo” was.”

Omdat Reading Rainbow zoveel jaren heeft gedraaid, zijn het niet alleen veertigers die het themalied kennen. Iedereen die in de afgelopen decennia is opgegroeid, zou het uit zijn hoofd moeten kunnen opzeggen. Net als de serie als geheel, drukte het themalied de kracht van het lezen uit, door jonge mensen eraan te herinneren dat ze in boeken iedereen kunnen zijn en overal naar toe kunnen reizen.

Het lied “Love and Marriage” is zo geassocieerd geraakt met deze langlopende Fox-sitcom dat het je vergeven zou worden als je vergat dat het meer dan 30 jaar voordat de serie zelfs maar in première ging, werd geschreven. En het is je net zo vergeven als je je niet realiseert dat de Frank Sinatra tune oprecht bedoeld was. Immers, in de context van de sardonische, vaak gemene show, het huwelijk voelt meer als een doodvonnis dan een zegen.

Lang voordat Destiny’s Child of Ariana Grande, Miley Cyrus en Lana Del Rey thema’s zongen voor de grote schermverfilmingen van Charlie’s Angels – respectievelijk in 2000 en 2019 – was er het thema van de oorspronkelijke tv-serie. Je kunt het niet meezingen – aangezien er geen tekst is – maar als je al vanaf het begin fan bent van deze Angels, ken je het deuntje vast goed.

Georgia was een belangrijk onderdeel van Designing Women, een show waarin een groep vrouwen werd gevolgd die bij een ontwerpbureau in Atlanta werkten. Het was dan ook logisch om het officiële lied van de staat – “Georgia on My Mind” – te gebruiken als thema voor de tv-show. De versie van Designing Women was echter slechts instrumentaal.

Hoewel het begon als een spin-off van The Cosby Show, met Lisa Bonet die haar rol als Denise Huxtable hernam, werd A Different World breder toen Bonet na het eerste seizoen vertrok. De setting bleef het historisch zwarte Hillman College, maar de focus verschoof naar nieuwe personages, en het themalied kreeg een nieuwe zangeres: de legendarische Aretha Franklin.

Het was nooit zo’n succes als Rhoda, maar deze andere spinoff van The Mary Tyler Moore Show had nog steeds zijn fans, voor een groot deel dankzij ster Cloris Leachman. Misschien wetende dat de serie nooit zo populair zou kunnen worden als zijn voorgangers, kozen de openingstitels voor een brutale toon, het ongebreidelde optimisme van The Mary Tyler Moore Show parodiërend met een sarcastisch Broadway nummer.

Als algemene vuistregel geldt: als Nell Carter de hoofdrol speelt in je show, moet je haar het themalied laten zingen. En gelukkig is dat precies wat Gimme a Break! deed. Carter speelde Nell, de huishoudster van de familie Kanisky. Hoewel de serie een familie-sitcom was, liet het thema serieuze drama’s zien: “Gimme a break! Het spel is overleven!”

Pas in het laatste seizoen van Roseanne – althans, van de oorspronkelijke serie – kreeg het themalied een tekst, uitgevoerd door Blues Traveler zanger John Popper. En als je je de woorden niet herinnert, herinner je je zeker het sax-zware deuntje dat door je luidsprekers schalde voor het grootste deel van de jaren ’90. En wie zou de schaterlach van Roseanne aan het eind kunnen vergeten?

De zoete, kinderlijke toon van “Together”, het themalied van Silver Spoons, is logisch als je bedenkt dat de show ging over een kind, Ricky Stratton, en zijn vervreemde man-kind van een vader, Edward. Ondanks hun verschillen – en de decennia die hen scheidden – zochten Ricky en Edward voortdurend naar een gemeenschappelijke basis, en het themalied beloofde een gelukkig einde voor het onwaarschijnlijke paar. “Samen, zullen we onze weg vinden.” En voor meer over oude school jingles, Deze memorabele taglines uit de jaren 1980 zullen je zo nostalgisch maken.

Om meer verbazingwekkende geheimen te ontdekken over het leven van je beste leven, klik hier om ons te volgen op Instagram!