Nestle is het grootste voedingsmiddelenbedrijf ter wereld. Het is dan ook begrijpelijk dat er een aantal fouten wordt gemaakt en dat er af en toe een schandaal optreedt. Het bedrijf is echter vaak betrokken geweest bij onethische praktijken, zoals het gebruik van kinderarbeid door Nestle.
ZIE OOK: 10 Fascinerende feiten over de wereld van chocolade
Hier documenteren we 10 van de meest beruchte schandalen waarbij Nestle betrokken is en moedigen je aan om dieper te graven. De reacties van het publiek hebben ertoe geleid dat Nestlé in de loop der jaren haar standpunt over bepaalde kwesties heeft gewijzigd. Kijk niet de andere kant op. Laten we Nestle blijven porren om beter te zijn.
10 Nestle Baby Formula
Natuurlijke borstvoeding is niet altijd mogelijk voor moeders. Studies tonen echter aan dat het voor de ontwikkeling van een baby te verkiezen is boven flesvoeding. Daarom zou het ongelooflijk onethisch zijn als een bedrijf klanten opzettelijk misleidt of misleidt op een manier die ertoe zou leiden dat ze geen borstvoeding geven.
Tijdens een campagne die zich over meerdere decennia heeft uitgestrekt, wordt Nestle er volgens sommige critici sterk van verdacht precies dat te hebben gedaan. De meest prominente Nestle-boycot werd in 1977 gelanceerd ter bestrijding van wat werd gezien als “agressieve marketing” van melkformules in minder economisch ontwikkelde landen.
Daar zijn melkformule-monsters aan nieuwe moeders gegeven terwijl ze nog in het ziekenhuis lagen, en het formulegebruik zou zijn aangemoedigd door financieel gestimuleerde medici. Tegen de tijd dat het monster op is, is de lactatie van de moeder zodanig onderbroken dat dit kan resulteren in een afhankelijkheid van het vervangmiddel.
De voedingsinhoud van het product en de instructies zijn vaak onbegrijpelijk voor de consument. Zo bracht de komiek en tv-journalist Mark Thomas in 1999 onder de aandacht van het Westen dat in Mozambique verkochte blikjes Nestle-babymelk uitsluitend in het Engels waren geëtiketteerd.
Het Portugees is de officiële taal van het land. Het wordt echter geassocieerd met de academische elite. De rest van de bevolking spreekt meer dan 60 verschillende dialecten van Bantoetalen. Engels wordt zelden gebruikt, behalve in de toeristenindustrie.
Moeders hebben dus geen idee wat ze hun baby’s geven of hoeveel ze hen moeten geven. In plaats daarvan moeten deze vrouwen vertrouwen op het vaak vlekkerige, egoïstische advies van artsen en verpleegkundigen.
Dit leidt ook tot hygiëneproblemen. Niet alleen weten moeders in economisch achtergestelde gebieden minder goed hoe ze flessen moeten steriliseren, ze beschikken ook minder vaak over het juiste kookgerei. Diarree is een veel voorkomend gevolg. Medicijnen en goede voeding zijn niet altijd beschikbaar. Als gevolg daarvan sterven baby’s vaak.
9 Het publieke recht op water
Herken je die slechterik in Mad Max: Fury Road nog die al het water oppotte? Volgens sommigen zijn er sterke vergelijkingen te maken tussen hem en de hoge pieten bij Nestle. Zij hebben water gewonnen op een manier die vaak als onethisch wordt beschouwd.
Eenmaal gedolven, wordt het water eigendom van Nestle. Dit krijgt een sinistere toon als je het toenemende watertekort in de wereld in ogenschouw neemt, vooral in combinatie met Nestle’s voortdurende politieke pogingen om water te herclassificeren als een “behoefte” in plaats van een “recht”. Door de subtiele verschuiving van de classificatie van water, kan Nestle nog bezitteriger worden over de natuurlijke hulpbron.
Op het Wereld Water Forum in 2000 werd de toenmalige CEO van Nestle, Peter Brabeck-Letmathe, geciteerd toen hij zei: “Toegang tot water zou geen publiek recht moeten zijn.” Nestle beweert dat de opmerking uit zijn verband is gerukt.
Brabeck-Letmathe heeft sindsdien verklaard: “Ik ben de eerste die zegt dat water een mensenrecht is. Dit mensenrecht is de vijf liter water die we nodig hebben voor onze dagelijkse hydratatie en de 25 liter water die we nodig hebben voor een minimale hygiëne. Waar ik een probleem mee heb is dat de 98,5 procent van het water dat we gebruiken, en dat voor al het andere is, geen mensenrecht is en omdat we het als zodanig behandelen, gebruiken we het op een onverantwoordelijke manier, hoewel het de meest kostbare hulpbron is die we hebben.”
Hoewel het waar is dat een enorme hoeveelheid water op een stomme manier wordt verspild, is het de vraag of meer privatisering de beste manier is. Hoewel regeringen en het grote publiek vaak geen prioriteit geven aan milieukwesties, heeft Nestlé ook niet de beste staat van dienst.
Grote bedrijven kiezen er vaak voor om de winstmarges te vergroten in plaats van het grotere goed voor ogen te houden. Het lijkt kortzichtig om onze “meest kostbare hulpbron” in handen te geven van een groep die zich voornamelijk door eigenbelang laat leiden.
8 Greenwashing
Perceptie is belangrijk voor elk bedrijf. Als uw bedrijf als onethisch wordt gezien, kan dat uw hele merk devalueren. Daarom is het belangrijk om uw klanten ervan te overtuigen dat u om hen geeft en dat uw praktijken milieubewust zijn. Het is echter een stuk goedkoper om gewoon te vervuilen en het proberen te verdoezelen. Deze praktijk staat bekend als greenwashing. Nestlé is er op grote schaal van beschuldigd.
Een opmerkelijk voorbeeld deed zich voor in oktober 2008, toen Nestlé in Canada een nieuwe reclamecampagne lanceerde waarin stond: “De meeste waterflessen vermijden stortplaatsen en worden gerecycled. Gebotteld water is het meest milieuverantwoorde consumentenproduct ter wereld.” Milieugroeperingen smeekten om een andere mening en dienden klachten in bij de Advertising Standards. De groepen geloofden niet dat Nestle hun beweringen over hun recyclingactiviteiten kon staven.
Volgens verklaringen die worden toegeschreven aan Beatrice Olivastri, CEO van Friends of the Earth, in het boek Guerrilla Marketing to Heal the World, stond in Nestle’s Corporate Citizenship Report van 2008 dat een groot aantal van hun flessen nooit werd gerecycled en feitelijk in de vaste afvalstroom terechtkwam.
7 Dwangarbeid in de Thaise visindustrie
Als u ooit een kat hebt gehad, hebt u misschien wel eens Purina-kattenvoer gekocht. Door dat te doen, kan je ook hebben geholpen om Nestle’s gebruik van slavenarbeid in Thailand te ondersteunen. Sorry dat ik u moet teleurstellen.
De arbeiders zijn meestal immigranten, afkomstig uit de nog armere buurlanden van Thailand, Myanmar (Birma) en Cambodja. Voor het voorrecht van een Thaise baan wordt hen een illegale vergoeding in rekening gebracht en worden ze in de val gelokt om in de visindustrie te werken om zware schulden af te lossen.
Een Birmese arbeider beschrijft hun werkomstandigheden: “Soms is het net te zwaar en worden de arbeiders in het water getrokken en verdwijnen gewoon. Wanneer iemand sterft, wordt hij in het water gegooid.”
In 2014 startte Nestle een eigen onderzoek naar de praktijken in de Thaise visindustrie. De bevindingen werden openbaar gemaakt en onthulden dat bijna alle andere bedrijven die hun zeevruchten uit Thailand (’s werelds op twee na grootste exporteur van zeevruchten) betrekken, waarschijnlijk verstrengeld waren met de misstanden.
Nestle beloofde actie te ondernemen om de omstandigheden van de arbeiders te verbeteren en meer ethische manieren te vinden om zeevruchteningrediënten in te kopen. Mensenrechtengroeperingen reageerden positief op de plannen.
Nick Grono, CEO van het Freedom Fund, zei: “Als je een van de grootste merken ter wereld hebt die proactief naar buiten treedt en toegeeft dat ze slavernij hebben aangetroffen in hun bedrijfsvoering, dan is dat potentieel een enorme game changer en kan het leiden tot echte en duurzame verandering in hoe toeleveringsketens worden beheerd.”
Toen Nestle aankondigde van plan te zijn de arbeidspraktijken in Thailand te verbeteren, stapelde de kennis over miserabele arbeidsomstandigheden daar (of die nu verband hielden met Nestlé of andere vooraanstaande merken) zich al op. Eerder al had de Associated Press een onderzoek ingesteld dat had geleid tot de redding van 2000 vissers.
6 Ontbossing in Ghana en Ivoorkust
Volgens sommige critici is de chocoladeproductie van Nestle een lelijke affaire, bezaaid met beschuldigingen van ambtsmisdrijven. In september 2017 voerde milieugroep Mighty Earth een onderzoek uit waaruit bleek dat de praktijken van de industrie in Ivoorkust en Ghana sterk bijdroegen aan de ontbossingscrises van de landen.
Zoals gerapporteerd door Mighty Earth, kopen grote cacaohandelaren bonen die illegaal zijn verbouwd in beschermde gebieden. Vervolgens verkopen de handelaren deze cacaobonen aan grote chocoladeproducenten zoals Nestlé, Hershey en Mars.
Het regenwoud maakt nu minder dan 4 procent uit van het landoppervlak van Ivoorkust. Gecombineerd met de populariteit van stroperij, heeft dit extreme problemen veroorzaakt voor de wilde dieren. De olifantenpopulatie is gereduceerd tot minder dan 400. Ook de chimpansees, een van onze naaste verwanten, hebben enorme verliezen geleden.
Volgens Mighty Earth is ongeveer 90 procent van de ruimte in sommige nationale parken omgevormd voor cacaoproductie. De studie van Mighty Earth concludeerde dat als de vraag naar onethisch geproduceerde chocolade in het huidige tempo doorgaat, er in 2030 geen bos meer over zal zijn in deze landen.
In het najaar van 2017 vroeg The Guardian grote chocoladeproducenten als Nestle en Mars om commentaar op deze kwestie. Hoewel de bedrijven het gebruik van cacaobonen uit gebieden met illegale ontbossing niet ontkenden, zeiden ze wel dat ze stappen ondernamen om deze cacaobonen uit hun producten te verwijderen.
5 Ethiopische schuld
In de jaren zeventig legde een militair regime in Ethiopië beslag op alle activa van buitenlandse bedrijven. Een van de getroffen merken was Nestlé. Het bedrijf bleef hardnekkig proberen compensatie te krijgen voor hun verliezen van ongeveer 6 miljoen dollar.
De campagne van Nestle voor compensatie duurde voort tijdens de hongersnood in Ethiopië in 1984, die het leven eiste van meer dan een miljoen mensen. De campagne duurde zelfs tot eind 2002, toen Ethiopië na drie jaar droogte opnieuw op de rand van een hongersnood stond.
De publieke kennis van het conflict werd vergroot door The Guardian. De nieuwsorganisatie inspireerde meer dan 40.000 mensen tot het schrijven van brieven aan Nestlé, waarin zij pleitten voor een humane oplossing van de kwestie. Nestle had eerder geweigerd Ethiopië vrijuit te laten gaan, met het argument dat het “het principe” van de zaak was dat van belang was.
In het kielzog van het publieke verzet, kwam Nestle terug op hun standvastige overtuigingen en besloten ze tot een schikking te komen. Ze aanvaardden een aanbod van de Ethiopische regering voor 1,5 miljoen dollar, die Nestle beloofde opnieuw in het land te investeren.
4 Vermeende chocoladeprijsafspraken
In Canada leek het Competition Bureau in 2012 na een vijf jaar durend onderzoek klaar om een aanklacht in te dienen in een chocoladeprijsschandaal. Er werd beweerd dat de voormalige CEO van Nestle Canada, Robert Leonidas, de prijsplannen van het bedrijf deelde met concurrenten Hershey, Mars en Cadbury, die hetzelfde deden in een poging om de markt illegaal te controleren.
Volgens gerechtelijke stukken van het Competition Bureau zou Leonidas rivaliserende leidinggevenden hebben ontmoet en de prijslijsten hebben overhandigd, waaronder een incident waarbij Leonidas een envelop met Nestle’s prijsplannen aan een concurrent overhandigde en zei: “Ik wil dat je het van de top hoort – ik neem mijn prijsstelling serieus.”
In 2015 liet het Openbaar Ministerie van Canada de aanklachten tegen Nestle en Robert Leonidas vallen. Een woordvoerder van Nestle zei: “Nestle Canada Inc. had zich krachtig verweerd tegen deze aanklachten. We zijn er trots op dat we werken volgens de hoogste ethische zakelijke normen, en we zijn erg blij dat dit hoofdstuk nu achter ons ligt.”
In 2013 betaalde Nestle echter C$ 9 miljoen om een afzonderlijke Canadese civiele class action-rechtszaak te schikken die prijsafspraken op de chocolademarkt beweerde. Ondanks de schikking ontkende Nestle dat het iets verkeerd had gedaan. Deze actie werd in 2008 ondernomen door particuliere consumenten, niet door de Canadese overheid.
3 Het Chinese melkschandaal
In 2008 kwamen alle Chinese producten op basis van melk onder de loep te liggen toen werd ontdekt dat een breed scala aan bedrijven, waaronder Nestle, melamine in hun in China gemaakte producten had.
Melamine kan gemakkelijk worden verward met eiwitten. Chinese zuivelfabrikanten claimden dus illegaal hogere eiwitgehaltes in hun producten door het gebruik van goedkopere melamine. In babyvoeding, waar eiwithoeveelheden zo belangrijk zijn, leidde dit tot ernstige tekorten.
De giftige besmetting kwam aan het licht nadat zich in de provincie Gansu een duidelijk ziektepatroon aftekende. In korte tijd werden daar bij 16 baby’s nierstenen geconstateerd.
In dit geval hadden de baby’s een zuigelingenvoeding gekregen die was geproduceerd door de Sanlu Group. Maar het legde een groter probleem in het hele land bloot, dat Nestle en zijn in China gemaakte producten trof.
In oktober 2008 verbood Taiwan de verkoop van poedermelk en zuigelingenvoeding gemaakt door Nestle in China. Hoewel Nestle consumenten probeerde gerust te stellen dat haar in China gemaakte producten veilig waren, ontdekten de Taiwanese autoriteiten sporen van melamine in deze producten. Als reactie daarop stuurde Nestle 20 Zwitserse gespecialiseerde testers naar hun Chinese fabrieken om te helpen een strengere methode te ontwikkelen voor het opsporen van melamine.
2 Melkaankopen van Mugabe
Als leider van Zimbabwe zag Robert Mugabe toe op de inbeslagname van bijna alle boerderijen die in handen waren van blanken. Een van hen was Foyle Farm, dat werd omgedoopt tot Gushungo Dairy Estate. De eigenaar werd gedwongen zijn eigendom te verkopen voor ongeveer een kwart van de waarde. Hij kreeg toen 40% van de overeengekomen verkoopprijs.
Mugabe’s vrouw, Grace, nam de zuivelboerderij over. Onder haar hoede produceerde de boerderij 6.500 liter melk per dag – ongeveer 35 procent van wat het bedrijf onder de vorige eigenaar produceerde. Het was niet zeldzaam om zo’n daling in productie te zien. Onder Mugabe maakte Zimbabwe een enorme economische duikeling, grotendeels veroorzaakt door de door de staat gesanctioneerde agrarische verschuivingen.
Nestle Zimbabwe bleef melk kopen van Grace Mugabe’s boerderij, een stap bekritiseerd door zowel de Europese Unie als de Verenigde Staten. Beide regeringsautoriteiten hebben sancties tegen de Mugabes ingesteld in een poging een einde te maken aan hun landroof en andere oneerlijke acties. Nestlé is echter gevestigd in Zwitserland, dat geen deel uitmaakt van de EU. Daarom was het bedrijf niet verplicht zich aan de sancties van een van beide regeringen te houden.
In eerste instantie maakte Nestlé duidelijk dat het geen wetten overtrad, noch in Zwitserland noch in Zimbabwe, en dat het dus van plan was zijn praktijken voort te zetten. Het bedrijf draaide uiteindelijk echter zijn standpunt om en stopte met kopen van de Mugabes in reactie op de steeds negatievere berichtgeving in de pers.
Het bedrijf verdedigde zijn eerdere acties door te verklaren: “Als Nestle had besloten zijn activiteiten in Zimbabwe te sluiten, zou het bedrijf verdere voedseltekorten hebben veroorzaakt en honderden banen hebben verloren onder zijn werknemers en melkleveranciers in een toch al zeer moeilijke situatie.”
1 Verkeerd geëtiketteerde producten
Het verkeerd etiketteren van producten kan niet alleen onethisch zijn (als het opzettelijk gebeurt), het kan ook gevaarlijk zijn. Dat was het geval in 2002, toen Nestlé Colombia op last van de administratieve veiligheidsdienst 200 ton melkpoeder uit de handel moest nemen. Het melkpoeder was geproduceerd tussen augustus 2001 en februari 2002. De verpakkingen waren echter opnieuw geëtiketteerd met productiedata van 20 september 2002 en 6 oktober 2002.
De Verenigde Staten zijn ook getroffen door de verkeerde etikettering van Nestle. In 2014 moesten 10.000 verpakkingen van Haagen-Dazs, verspreid over het oosten van de VS, worden teruggeroepen. De ingrediëntenlijst had verzuimd consumenten te waarschuwen dat het ijs pinda’s bevatte.
In 2017 inspireerde Nestle’s Poland Spring Water een rechtszaak die de class action-status zocht. Het is gebaseerd rond de bewering dat gewoon grondwater wordt gebruikt in Nestle’s product, dat op de markt wordt gebracht als het bevatten van “100 procent natuurlijk bronwater.”
Volgens de eisers, als de acht locaties die Nestle beweert te gebruiken voor Poland Spring Water daadwerkelijk bronnen bevatten, zouden ze met zo’n woestheid moeten gutsen dat het publiek ze zou kunnen zien.
De rechtszaak stelt: “Zo’n bron zou duidelijk zichtbaar zijn-meer als een geiser dan een bron-en ongetwijfeld bekend. Toch is er geen fotografisch bewijs dat er zelfs maar één zo’n bron – laat staan acht – bestaat op of nabij de locaties van de gedaagde in Maine.”
In reactie hierop zei een woordvoerder van Nestle: “Het voldoet aan de voorschriften van de US Food and Drug Administration die bronwater definiëren. We blijven zeer overtuigd van onze juridische positie.”
David is een freelance schrijver en cool persoon. Hij schrijft ook op zijn blog op CultureRoast.com, en bekijk zijn video’s op YouTube.com/CultureRoast.
Lees meer over schandalige voedselgerelateerde schandalen op 10 Schandalige McDonald’s-schandalen en 10 Vreemde en fascinerende voedselschandalen.