Een van de populairste franchises van de NFL heeft een overvloed aan sterren gehad.
De franchise zag het levenslicht in 1960 en was een van de acht oorspronkelijke leden van de American Football League. En nu is de Silver and Black weer in beweging want de Raiders zullen in 2020 Las Vegas hun thuis noemen. Van Oakland in 1960 naar Los Angeles in 1982, terug naar Oakland in 1995 en nu naar Sin City, de club heeft een trouwe aanhang, ongeacht waar ze hun wedstrijden spelen.
Het heeft ook een enorme hoeveelheid talent op hun rooster gehad door de jaren heen, ook al is het tegenwoordig een beetje mager als het gaat om het bereiken van het naseizoen. De club heeft sinds 2003 slechts één keer de play-offs gehaald en heeft sinds 2002 de AFC West niet meer gewonnen. Maar hoofd coach Jon Gruden is in zijn derde jaar in zijn tweede stint met de franchise en het team is aan het verbeteren.
Zoals met veel van de betere organisaties van de competitie, is het niet gemakkelijk om de lijst terug te brengen tot 10 spelers. En in dit geval, was er een unieke toevoeging. Jack Tatum, S.
Hij zou uiteindelijk de auteur worden van een boek getiteld “They Call Me Assassin.” Voormalig Ohio State verdediger Jack Tatum speelde voor de legendarische hoofd coach Woody Hayes toen hij bij de Buckeyes was. Of het nu college of de profs waren, je zou kunnen zeggen dat hij de meest fysieke verdediger was die ooit op het veld stond. En sommigen zouden zeggen dat hij misschien een beetje over het randje speelde.
Natuurlijk was er de grote klap op Vikings’ wide receiver Sammy White in Super Bowl XI. En er waren de ongelukkige omstandigheden tijdens het voorseizoen van 1978 waarin een hit New England Patriots’ wide receiver Darryl Stingley verlamd achterliet. Maar dat sombere moment mag nooit afbreuk doen aan de uitmuntendheid van de speler, die 30 passes pakte en acht fumbles herstelde in negen seizoenen met Oakland en drie keer Pro Bowl uitnodigingen verdiende met de Silver and Black.
Tatum beëindigde zijn carrière in 1980 met de toenmalige-Houston Oilers. Er waren zeven onderscheppingen en nog twee fumble recoveries. En ongetwijfeld vond de fysieke enforcer het makkelijker om Earl Campbell’s teamgenoot te zijn dan hem naar de grond te krijgen.